Αν και έχω προδώσει και την Αθήνα και την ίδια τη στήλη μου, μιας που βρίσκομαι σε ένα μικρό αχαϊκό χωριό που είναι όμως μεγάλη μου αδυναμία (αν μου το επιτρέψουν οι ιθύνοντες, θα κάνω ένα μεγάλο αφιέρωμα σε αυτόν τον άναρχο τόπο της δυτικής Ελλάδας που κάποτε ήταν το κέντρο του κόσμου-και ίσως ακόμη είναι), έχω έρθει προετοιμασμένη όχι με σημειώσεις, στυλό και laptop, αλλά έχοντας στη φαρέτρα μου νοσταλγικές εικόνες του άλλοτε, αισθήσεις, αισθήματα και σουβενίρ από το Παρίσι μου που ξεπηδούν μπροστά μου σε χρόνο ανύποπτο.