Μεταξύ δουλειάς και αυτού που λέμε ζωή, υπάρχει κάτι που το ονομάζει… “η καύλα του καθενός”. Μεταξύ του έρωτά της για τις ξένες γλώσσες και του παιχνιδιού με τα μικρά της μαθητούδια, βρίσκει τον χρόνο να παίζει με τις λέξεις. Με αυτές, αναλόγως, δαγκώνει ή θαυμάζει. Τις βάζει σε σειρά, τις υφαίνει, τις ξεσκίζει καμιά φορά και τους αλλάζει το νόημα, μα η αλήθεια είναι ότι τις αγαπάει, όσο αγαπάει τον ύπνο, την καλή μουσική και τους σοφούς ανθρώπους. Και τη θάλασσα, γιατί είναι ελεύθερη.