Στέλλα Καλλέ: Η Κωνσταντινούπολη είναι έρωτας με την πρώτη ματιά
Η Στέλλα Καλλέ είναι μια δυναμική γυναίκα με αγάπη προς την λογοτεχνία και τα ταξίδια. Ένας άνθρωπος ευχάριστος, ευγενικός και χαμογελαστός. Η Στέλλα Καλλέ είναι δασκάλα και συγγραφέας ενώ της αρέσει να ταξιδεύει και να ανακαλύπτει νέες γωνιές στα μέρη που επισκέπτεται. Ένα μέρος που ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά είναι η Κωνσταντινούπολη. Η Πόλη των πόλεων όπως είναι γνωστή και μέσα από τις περιγραφές της Στέλλας περπατάμε και εμείς στα σοκάκια της που κάποτε υπήρξε η πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Όταν ακούει κάποιος τη φράση «ταξίδι ζωής» συνήθως σκέφτεσαι έναν μακρινό προορισμό ή έναν «ταξίδι - άπιαστο όνειρο». Για μένα «ταξίδι ζωής» είναι εκεί που νιώθω ζωντανή, όμορφη και γεμάτη θετική ενέργεια.
Το μέρος λοιπόν με το οποίο είμαι ερωτευμένη εδώ και 25 περίπου χρόνια είναι η Κωνσταντινούπολη. Πρώτη φορά πήγα το 1998 με μια αγαπημένη φίλη και στρέφοντας το βλέμμα μου από τη Γέφυρα του Γαλατά στον Κεράτιο κόλπο ένιωσα ότι ένα κομμάτι μου θα έμενε για πάντα εκεί. Love at first sight, έρωτας με την πρώτη ματιά! Η αύρα της πόλης, η ζεστασιά των ανθρώπων, τα απίστευτα νόστιμα φαγητά, η αεικίνητη ροή των κατοίκων με μάγεψαν από την πρώτη στιγμή. Περπατούσα στα σοκάκια της κι αισθανόμουν ότι έχω υπάρξει ξανά εκεί, ότι ξέρω πού καταλήγουν οι δρόμοι, ότι οι γειτονιές μου είναι γνώριμες.
Στέλλα Καλλέ
Επέστρεψα πέντε μέρες μετά στη Θεσσαλονίκη και θέλησα να μάθω αμέσως Τουρκικά. Έχοντας προσφυγική καταγωγή από την Αδριανούπολη, πάντα άκουγα στην οικογένεια μου λέξεις τουρκικές, μπερδεμένες με τα ελληνικά, που δεν ήξερα τη σημασία τους, καταλάβαινα όμως το νόημα από τα συμφραζόμενα. Μαθαίνοντας για τα επόμενα δυο χρόνια τουρκικά, “ξεκλείδωσαν” στο μυαλό μου ατέλειωτες αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία και απέκτησαν νόημα. Από τότε δεν έπαψα να επισκέπτομαι την Πόλη.
Πηγαίνω κάθε φορά με λαχτάρα, σαν να είναι η πρώτη φορά. Και ίσως και να είναι γιατί η Πόλη είναι πολύμορφη, αλλάζει συνεχώς. Έχει τόσα πράγματα να δεις, να ακούσεις, να γευτείς. Όσες φορές και να επισκεφτεί κάποιος την Αγιά Σοφιά ή απέναντι τη Βασιλική Κινστέρνα, όσες φορές κι αν κάνει χαμάμ λίγο πιο πέρα στο Τσεμπερλί Τας ή φάει κοντά στην πλατεία του Σουλτάν Αχμέτ τα φημισμένα κεφτεδάκια, ποτέ δεν θα είναι αρκετό για να χορτάσει ομορφιά, αναζωογόνηση και νοστιμιά. Η μεγάλη αδυναμία μου όμως όλα αυτά τα χρόνια παραμένει η περιοχή του Εμίνονου. Μου αρέσει να περπατάω ως εκεί με τα πόδια από την πλατεία Ταξίμ, όπου συνήθως διαμένω, νωρίς το πρωί. Είναι μια ώρα που ακόμη δεν έχουν ξεχυθεί χιλιάδες άτομα στους δρόμους και που υπάρχει μια σχετική ηρεμία στην πολύβουη Πόλη.
Τοπικά εδέσματα της Πόλης
Διασχίζω το Τούνελ, αγοράζω φρέσκο χυμό ρόδι και ατσμά από πλανόδιους πωλητές και κατεβαίνω ως το Κάμπατας για να περάσω τη γέφυρα και χαζέψω τους πολυάριθμους ψαράδες. Πάντα το βλέμμα μου εκεί σταματά στη θέα της Μεγάλης του Γένους Σχολής που δεσπόζει περίλαμπρη απέναντι. Όταν φτάνω μπροστά από το Γενί Τζαμί, παραπλεύρως του οποίου βρίσκεται η φημισμένη Αιγυπτιακή αγορά με τα μοσχοβολιστά λουκούμια και μπαχάρια, αλλά και η ανοιχτή αγορά με τα τυριά, τους ξηρούς καρπούς και το γνωστό καφεκοπτείο Kurukahveci, νιώθω πραγματικά σαν να είμαι στον προσωπικό μου παράδεισο. Οι μυρωδιές διαδέχονται η μία την άλλη, η φρεσκάδα και η ποιότητα των προϊόντων ικανοποιεί τον ουρανίσκο μου και φυσικά πάντα φεύγω με πολλές σακούλες γεμάτες προμήθειες. Εκεί, για τους λάτρεις των τυροκομικών μπορείς να βρεις ένα μαλακό λευκό τυρί που φτιάχνεται στο Τσανάκκαλε και ονομάζεται Ezine! Είναι από κάθε άποψη εξαιρετικό!
Ρόδια από τις τοπικές αγορές
Αγαπώ επίσης τη βόλτα που ξεκινά από το Ταξίμ και φτάνει στο Ορτάκιοϊ. Περνώντας από το καινούριο γήπεδο της Μπεσίκτας στα αριστερά και το φημισμένο παλάτι Ντολμά Μπαχτσέ στα δεξιά προχωρά κανείς σε έναν πολυσύχναστο δρόμο, γεμάτο όμως πράσινο, που κάνει τη διαδρομή ξεκούραστη. Φτάνοντας στο Ορτάκιοϊ βλέπουν τα μάτια σου την πρώτη γέφυρα του Βοσπόρου ακριβώς μπροστά από ένα πανέμορφο λευκό τζαμί που φέρνει στο νου σκηνές από την ταινία «Πολίτικη κουζίνα». Οι πλανόδιοι πωλητές στα πλακόστρωτα δρομάκια, το γευστικό και πρωτότυπο kumpir (γεμιστή ψητή πατάτα) στις πολυάριθμες καντίνες και το καραβάκι που πραγματοποιεί τη βόλτα στον χιλιοτραγουδισμένο Βόσπορο κάνουν ίσως την επίσκεψη εκεί μια σχεδόν επιτακτική ανάγκη, ειδικά αν είναι ώρα ηλιοβασιλέματος.
Ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη θα έμενε μισό χωρίς να πάει κάποιος στην ευρωπαϊκή της πλευρά. Προσωπικά μου αρέσει πολύ το Καντίκιοϊ για τη νυχτερινή ζωή του και την πληθώρα νέων ανθρώπων και το Μόντα για την υπέροχη βόλτα στην παραλία με ένα παγωτό στο χέρι. Θα μπορούσα να μιλάω ώρες ατέλειωτες για την πόλη της καρδιάς μου γιατί η Κωνσταντινούπολη δεν είναι τόπος που πηγαίνεις και φεύγεις. Είναι τόπος που επιστρέφεις! Όπως ακριβώς σε όλους τους μεγάλους έρωτες…
Η Στέλλα Καλλέ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ορεστιάδα όπου πέρασε μια υπέροχη παιδική και εφηβική ηλικία. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως εκπαιδευτικός στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Σπούδασε Αρχαιολογία με μεταπτυχιακό στη Βυζαντινή Τέχνη, Παιδαγωγική και είναι διδάκτορας της Διδακτικής της Ιστορίας. Μιλάει πέντε ξένες γλώσσες και στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με την κεραμική. Απολαμβάνει το διάβασμα, τον κινηματογράφο και τα ταξίδια. Σε κάθε ταξίδι της προσπαθεί να μάθει κάτι καινούριο και να ανοίξει ακόμη περισσότερο το παράθυρο που βλέπει και αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω της. Τα τελευταία χρόνια μέσα από τη συγγραφή νιώθει ότι αφουγκράζεται καλύτερα τους ανθρώπους και ηρεμεί την αεικίνητη ορμή της.
Από τις εκδόσεις ΕΞΗ κυκλοφορεί το μυθιστόρημά της «Ο δρόμος του σπαραγμού», μια αληθινή ιστορία που εκτυλίσσεται στην Αδριανούπολη, στο Κάραγατς και μετά την ανταλλαγή πληθυσμών στην Καβύλη Ορεστιάδας. Από τις εκδόσεις Μαλλιάρης έχει εκδοθεί το βιβλίο της «Έρωτας και αλάτι» (2015) και από τις εκδόσεις Ελκυστής το «XL: Ιστορίες αγάπης» (2020).
