Ένα από τα καλύτερα κείμενα που έχω διαβάσει στην ελληνική γλώσσα το έγραψε εκείνος. Καθώς το διάβαζα, δάκρυζα. Πρόκειται για την εισαγωγή του, τον πρόλογό του στον ιδιαίτερο γαστροδηγό του για την Αθήνα, στο «ΆΘΕΝΣ Σπεσιάλ».

Και το αγαπημένο μου bao είναι το δικό του, από το Pink Flamingo. Είτε με πάπια, είτε με κοτόπουλο. Και όχι, δεν είμαι κολλητή φίλη με την ασιατική κουζίνα.

Η αισθητική, όμως, η φιλοσοφία, η ανθρωπίσια διάσταση του χαμογελαστού, πανέξυπνου, εκλεκτικού, τρυφερού, αστείου Βασίλη Καλλίδη θα με έκανε να τον ακολουθήσω μέχρι τα πέρατα της γης κι ας κάναμε όσες στάσεις ήθελε σε Ιαπωνία, Ταϋλάνδη και δεν ξέρω πού αλλού.

Διάβασε τις απαντήσεις του και, αν δεν θέλεις να ταξιδέψεις κι εσύ μαζί του, να μου τρυπήσεις τη μύτη. Αφού θα σε πάει στα πιο νόστιμα, τα πιο αυθεντικά, εκεί όπου χτυπά η καρδιά κάθε τόπου.

Πόσο αντέχεις να περπατήσεις (και όχι να οδηγήσεις με αυτοκίνητο!) έχοντας εμπιστοσύνη στο εσωτερικό ραντάρ του Βασίλη Καλλίδη που θα σε βγάλει σε ξέφωτα γεύσης και ωραίων, ανθρώπινων ιστοριών;