Βασίλη Καλλίδη, ποια είναι η πιο νόστιμη μέρα ενός ταξιδιού σου; #challenge_valitsa
Ένα από τα καλύτερα κείμενα που έχω διαβάσει στην ελληνική γλώσσα το έγραψε εκείνος. Καθώς το διάβαζα, δάκρυζα. Πρόκειται για την εισαγωγή του, τον πρόλογό του στον ιδιαίτερο γαστροδηγό του για την Αθήνα, στο «ΆΘΕΝΣ Σπεσιάλ».
Και το αγαπημένο μου bao είναι το δικό του, από το Pink Flamingo. Είτε με πάπια, είτε με κοτόπουλο. Και όχι, δεν είμαι κολλητή φίλη με την ασιατική κουζίνα.
Η αισθητική, όμως, η φιλοσοφία, η ανθρωπίσια διάσταση του χαμογελαστού, πανέξυπνου, εκλεκτικού, τρυφερού, αστείου Βασίλη Καλλίδη θα με έκανε να τον ακολουθήσω μέχρι τα πέρατα της γης κι ας κάναμε όσες στάσεις ήθελε σε Ιαπωνία, Ταϋλάνδη και δεν ξέρω πού αλλού.
Διάβασε τις απαντήσεις του και, αν δεν θέλεις να ταξιδέψεις κι εσύ μαζί του, να μου τρυπήσεις τη μύτη. Αφού θα σε πάει στα πιο νόστιμα, τα πιο αυθεντικά, εκεί όπου χτυπά η καρδιά κάθε τόπου.
Πόσο αντέχεις να περπατήσεις έχοντας εμπιστοσύνη στο εσωτερικό ραντάρ του Βασίλη Καλλίδη που θα σε βγάλει σε ξέφωτα γεύσης και ωραίων, ανθρώπινων ιστοριών;
Της Γεωργίας Δρακάκη
Ποιο είναι το ταξίδι εκείνο που δεν θα ξεχάσεις ποτέ; Και γιατί;
Το πρώτο που πήγα στην Ιαπωνία. Ήμουν μαζί με ένα φίλο και είχαμε κανονίσει να καθίσουμε 21 μέρες, αν θυμάμαι καλά. Την τελευταία μέρα, την ημέρα που θα φεύγαμε μαζί, είπα στον κολλητό να φύγει μόνος γιατί εγώ ήθελα να καθίσω λίγο ακόμα. Άλλαξα το εισιτήριό μου.
Τελικά, έκατσα 61 μέρες, γύρισα όλη την Ιαπωνία, χωριό προς χωριό στην κυριολεξία, από το βορειότερο μέχρι το νοτιότερο τμήμα της.
Δεν θα το ξεχάσω ποτέ, γιατί για μένα, τότε, ήταν σα να έκανα επίσκεψη στο διάστημα.
Πού έχεις συναντήσει τους πιο φιλόξενους ανθρώπους;
Είναι λίγο παράξενη όχι η ερώτηση, αλλά η απάντηση που θα δώσω. Έχω συναντήσει φιλόξενους ανθρώπους παντού, γιατί αυτό πιστεύω το βγάζει ο ταξιδιώτης. Αυτό, κατά την άποψή μου, ισχύει και το πρωί στο γραφείο. Αν είσαι κατσούφης και δεν λες καλημέρα δεν θα σου πει ούτε ο διπλανός σου. Προσεγγίζω τους ανθρώπους που συναντώ στα ταξίδια μου με ευγένεια και σεβασμό στην κουλτούρα τους. Ας πούμε, στην Ιαπωνία υποκλίνομαι ελαφρώς όταν χαιρετώ έναν Ιάπωνα και αυτό τους ευχαριστεί, λογικό είναι. Στις μουσουλμανικές χώρες, επίσης, ξέρω πότε δεν σηκώνω το κινητό μου να φωτογραφίσω κάτι, που και αυτό εκτιμάται.
Αν έπρεπε να διαλέξω οπωσδήποτε μία χώρα, θα ανέφερα οπωσδήποτε το Μαρόκο, όπου ανοίγουν σπίτια, βγάζουν τάπερ να σε κεράσουν και όλα αυτά όπως τα ξέρουμε στην Ελλάδα. Και φυσικά τα νησιά Βανουάτου στον Ειρηνικό Ωκεανό, όπου οι άνθρωποι ζουν κυριολεκτικά σε καλύβες μες στη ζούγκλα. Απίστευτα φιλόξενοι άνθρωποι που θέλουν να μοιραστούν μαζί σου την τηγανιτή τους κατσαρίδα! Δεν κάνω πλάκα...
Γνωρίζουμε την αγάπη σου για την Ασία. Στην Ελλάδα συναντάμε, πιστεύεις, αυθεντικό ασιατικό φαγητό;
Με πολύ λίγες εξαιρέσεις, δυστυχώς δεν έχουμε καλό ασιατικό φαγητό στην Ελλάδα. Μιλάμε για την Αθήνα, ιδίως, στην Ελλάδα σε ελάχιστα άλλα μέρη θα βρεις κάτι ασιατικό. Ένα μέσο ασιατικό εστιατόριο, λοιπόν, προσφέρει «ψεύτικο» ασιατικό. Όσο ψεύτικο είναι και το ελληνικό σουβλάκι που τρως στο Μανχάταν!
Στην Αθήνα υπάρχουν τρία εστιατόρια που είναι πάρα πολύ καλά. Έχω ένα αγαπημένο ταϋλανδέζικο στον Πειραιά που προσφέρει φαγητό όπως θα το έτρωγες στην Ταϋλάνδη.
Πες μας δέκα αγαπημένα σου εστιατόρια στην Ελλάδα και στον κόσμο.
JG Melon στο Manhattan για το καλύτερο μπέργκερ στην πόλη
Pho Pasteur, βιετναμέζικο στο Manhattan, για καυτερή σούπα γαρίδας
Hakatengin στο Tokyo για ράμεν
Nikon’s στην Honolulu για poke
TACOZONE, μια καντίνα στο Silver lake Los Angeles για επικά tacos με μάγουλα αγελάδας και μοσχαρίσιο πατσά μεξικάνικο
Haxnbauer στο Μόναχο για ψητό γουρουνόπουλο
Golden Century, κινεζικό στο Σύδνεϊ για καβούρι με σάλτσα πιπεριού
Shiela’s για μοσχάρι με papaya,στο Port Villa, Vanuatu island
Sushi Dai, στη νέα ψαραγορά Τόκυο (από τα θρυλικά σουσαδικα όλου του κόσμου)
Casa Del Pasto, μια καντίνα στο Las Vegas για τάκος με μοσχάρι
Ποιο μεταφορικό μέσο σού τη σπάει περισσότερο ή το φοβάσαι;
Υποθέτω το διαστημόπλοιο. Δεν μου έχει ξυπνήσει ακόμα η διάθεση να βρεθώ σε κάποιον άλλον πλανήτη ή γαλαξία. Επίσης, δεν έχω ακούσει ακόμα για κάποιο ενδιαφέρον εστιατόριο εκτός Γης, οπότε...
Σε ποια πόλη απολαμβάνεις το αγαπημένο σoυ street food;
Μου αρέσει το street food σε όλες τις πόλεις, από το Μόναχο μέχρι στο Σινσινάτι. Βέβαια, η Μπανγκόκ έχει τρομερό, άπαιχτο street food, αυτήν θα επέλεγα για να απαντήσω στην ερώτηση. Όχι όμως ότι δεν είναι ωραίο το street food στο Τόκιο ή στην Οσάκα ή στο Νέο Δελχί και στο Μπουένος Άιρες...
Εισιτήρια για ποιον προορισμό θα επέλεγες ως δώρο σε κολλητή/ό;
Εξαρτάται! Ο κολλητός μου θα ήθελε να πάει στην Πράγα, που εγώ δεν θα πήγαινα ποτέ. Μια άλλη κολλητή θέλει Ιαπωνία... Θα διάλεγα, λοιπόν, το εισιτήριο με βάση το πού θα ήθελα να πάω εγώ (γέλια) και θα έπαιρνα μαζί και τον φίλο ή τη φίλη. Πάντα, πρώτη προτίμηση είναι η Ασία και ιδίως η Ιαπωνία που είναι η αγαπημένη μου χώρα, η αγαπημένη μου κουλτούρα και έχει και το αγαπημένο μου φαγητό.
“Έχω συναντήσει φιλόξενους ανθρώπους παντού, γιατί αυτό πιστεύω το βγάζει ο ταξιδιώτης.”
Β. Καλλίδης
Πρώτη μέρα διακοπών και η μέρα σου ξεκινά πάνω σε ένα πολύ άνετο, υπέρδιπλο κρεβάτι ξενοδοχείου. Ποια είναι τα επόμενα βήματα; Πώς κυλούν οι επόμενες ώρες;
Θα βγω έξω από το ξενοδοχείο έχοντας φάει πολύ ελαφρύ πρωινό, σχεδόν τίποτα, για να μη βαρύνω, και θα περπατάω μέχρι το βράδυ πραγματικά. Η πρώτη μέρα των διακοπών είναι πάντα η πιο ωραία γιατί σίγουρα θα πάω στο ένα ή στα δύο hot μέρη που θέλω να επισκεφθώ σε μια πόλη, αλλά δεν μου αρέσει να έχω πλάνο. Μου αρέσει να περιπλανιέμαι με τις ώρες.
Έχω ένα καλό: μια εσωτερική κεραία που με πηγαίνει εκεί που πρέπει. Δεν με οδηγεί σε σεζλόγκ και σε πισίνες, αλλά σε ωραίες περιπέτειες και συναντήσεις στους δρόμους, όπου δηλαδή μπορεί κανείς να βρεθεί με τα δυο του πόδια.
Με ποιον διάσημο σεφ θα ήθελες να συνεργαστείς;
Δεν έχω κάποια εμμονή με διάσημο σεφ. Αλλά θα χαιρόμουν ιδιαίτερα να γνώριζα, αν όχι να συνεργαζόμουν, με τον David Chang, τον Αμερικανό papa του street food. Τον αγαπώ πολύ και μου ταιριάζει η φιλοσοφία του.
Τι θα μπορούσε να σου χαλάσει τη διάθεση σε ένα ταξίδι;
Ενώ είμαι πολύ βολικός ταξιδιώτης και είμαι πάντα έτοιμος για διάφορα ευτράπελα, όπως το να πάθεις λάστιχο ή να σου συμβεί μια τροφική δηλητηρίαση, τη διάθεσή μου συνήθως τη χαλά ένα κακό δωμάτιο ξενοδοχείου, χαμηλότερων προσδοκιών από αυτές που μου είχαν δημιουργηθεί κλείνοντάς το. Αντίστοιχα, να μου ματαιωθούν οι προσδοκίες για ένα εστιατόριο, από το οποίο περιμένω πολλά και, τελικά, αποδεικνύεται μετριότατο.
*Ο Βασίλης Καλλίδης, όταν δεν μαγειρεύει, γράφει και μιλά για νόστιμο φαγητό. Τον δοκιμάζουμε στο Pink Flamingo (Σκούφου 2-3, Σύνταγμα) και τον ακολουθούμε στο Instagram, εδώ.
