Μαροκινή κουζίνα: Από τη Δύση στην Ανατολή και τούμπαλιν

Τα τρία πράγματα που κυριαρχούν στη μαροκινή κουζίνα είναι το Tajine (Ταζίν), το κύμινο και, φυσικά, το τσάι μέντας!

Το ταζίν θα το βρεις παντού και δεν είναι άλλο από το μαγειρικό πήλινο σκεύος στο οποίο μαγειρεύονται τα πιο γνωστά φαγητά της μαροκινής κουζίνας. Κάθε πιάτο συνοδεύεται από ψητά λαχανικά, σαλάτα ή κους κους και αρωματίζεται με ποικιλία μπαχαρικών, με το κύμινο να λείπει σπανίως από κάπου.

Για να φας και να πιεις στο Μαρόκο, δε θα ξοδέψεις περισσότερα από δέκα ευρώ το πολύ ανά άτομο.

Στο «Cafe Clock» έφαγα εξαιρετικό σάντουιτς με κιμά και λουκάνικο, δίνοντας μόλις ένα ευρώ. Το μαγαζί βρίσκεται σε κεντρικό δρόμο στη Μεντίνα και είναι ανοιχτό από το μεσημέρι ως το βράδυ. Αποτελεί μία από τις πλέον αξιόπιστες επιλογές για street food, ένα θέμα με το οποίο θα σου πρότεινα να είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός.

Για αυθεντική μαροκινή κουζίνα, όμως, εμπιστεύτηκα το ξακουστό «Beldi Bab Ssour» που δεν το πιάνει το μάτι σου-βρίσκεται σε ένα στενό της Σεφσάουεν. Παραδοσιακά και γευστικά μαγειρέματα, νόστιμες γεύσεις και πολύ φιλικό προσωπικό, με προσωπική μου αγαπημένη επιλογή το μοσχαράκι του. Οι μερίδες είναι αρκετά μεγάλες και οι τιμές χαμηλές, ενώ από την ταράτσα είδα όλη την μπλε πόλη και τη φωτογράφισα με το πάσο μου.

Καλό πρωινό, λίγο πιο «ευρωπαϊκών» προδιαγραφών βέβαια, έφαγα στο «Le pain Quotidien», στη νέα πόλη του Μαρακές. Αυγά, ψωμί, χυμός πορτοκάλι και γλυκές λιχουδιές είναι ό, τι πρέπει για ένα δυνατό ξεκίνημα μιας μέρας με ατελείωτο περπάτημα και βόλτες. Είναι και take away για τους βιαστικούς!

Στο Μαρόκο θα φας Bastilla, που είναι μια πίτα με κοτόπουλο ή αρνί ή ψάρι και σταφίδες, κανέλα, άχνη ζάχαρη και σαφράν, συχνά και με αμύγδαλα. Αυτός ο συνδυασμός γλυκού και αλμυρού είναι ανεπανάληπτος! Η προέλευση αυτού του εδέσματος είναι αραβική και ανδαλουσιανή και, πιθανότατα, δημιουργήθηκε όταν η Ισπανία και το Μαρόκο βρίσκονταν υπό μαυριτανική κυριαρχία.

Υπάρχει σε αρκετά μαγαζιά σούπα σαλιγκαριών, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν τόλμησα να τη δοκιμάσω. Σε αντίθεση με την maakouda, που είναι πίτα από πατάτα και την έφαγα σε διάφορες εκδοχές. Η σαρδέλα-ντομάτα είναι ένας κλασικός μεζές για εκείνη την ημέρα που θες να επιχειρήσεις να φας λιγάκι πιο ελαφριά, αλλά για τους πεινασμένους τα μαροκινά σουβλάκια, τα brochettes, είναι ασφαλής επιλογή. Χουρμάδες, φραγκόσυκα και άλλα φρούτα, όπως επίσης και chebakia-κάτι σαν…λουκουμάδες με μέλι!- θα αποτελέσουν ένα ιδανικό επιδόρπιο.

Για τις παγωμένες νύχτες στο Μαρόκο, ψάξε και βρες την χαρίρα, από την αραβική λέξη “harir” που σημαίνει “μεταξωτό”. Είναι ένα πιάτο διάσημο στην περιοχή Μαγκρέμπ της Βόρειας Αφρικής και παραδοσιακά σερβίρεται τη δύση, για να σπάσει τη νηστεία στο Ραμαζάνι. Πρόκειται, ουσιαστικά, για σούπα και με αυτήν μπορείς να ξεκινήσεις το γεύμα ή το δείπνο σου, ή να την φας και σκέτη. Τα βασικά της υλικά είναι η ντομάτα, οι φακές, τα ρεβίθια και τα μπαχαρικά, ενώ πάντα την νοστιμεύει με λίγο κρέας. Γαρνίρεται με χυμό λεμονιού και κύμινο και πήζει με ένα συστατικό που λέγεται tadouira. Θα τη βρεις σε διάφορες εκδοχές και ποσότητες και συστήνω να μην την παραλείψεις!

Να έχεις κατά νου ότι στο Μαρόκο θα φας-θες δε θες!- πολύ ψωμί και τα παράγωγά του (πίτες, φύλλα, ζυμάρια), ενώ πρέπει να προσέχεις διπλά όταν παραγγέλνεις φρέσκες σαλάτες, καθώς δεν μπορείς να προβλέψεις αν το νερό με το οποίο έχουν πλυθεί είναι καθαρό.