Η Βανέσσα Λαμπροπούλου ονειρεύτηκε με ανοιχτά μάτια τρεις εκδοχές του παραδείσου
Η Μπανγκόκ, το Μπαλί και η Σιγκαπούρη ενέπνευσαν ιδιαίτερα τη συγγραφέα Βανέσσα Λαμπροπούλου και της χάρισαν στιγμές εξωτικές και απολαυστικές. Οι μέρες της ήταν γεμάτες εμπειρίες, γεύσεις και μαθήματα ζωής, αισθητικής, κουλτούρας -τις περιγράφει όσο πιο λεπτομερώς γίνεται και με το χαρακτηριστικό της στιλ, για το FollowGeorge.gr. Το μαγευτικό Μπαλί, η πεντακάθαρη Σιγκαπούρη και η ετερόκλητη Μπανγκόκ ζωντανεύουν μέσα από την πένα της Βανέσσας, η οποία θεωρεί το συγκεκριμένο ταξίδι της one of a kind. Και έχει απόλυτο δίκιο!
Ένας ταξιδιωτικός συνδυασμός -εμπειρία ζωής- που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ένας εξωτικός προορισμός, ορκισμένος στην απόλαυση κάθε αίσθησης, με κουλτούρα τόσο διαφορετική από αυτή της Ευρώπης και της Αμερικής.
Μπαλί
Το Μπαλί είναι ένας επίγειος παράδεισος, με απέραντους καταπράσινους ορυζώνες, παραλίες με κοραλλιογενείς υφάλους (μπάνιο όμως δεν ευχαριστιέσαι, σαν την Ελλάδα πουθενά, να τα λέμε κι αυτά), πνευματικότητα, γιόγκα, σπα και χιλιάδες εντυπωσιακούς ναούς να βρίσκονται διάσπαρτοι μέσα στη ζούγκλα, στη θάλασσα, σε λίμνες. Τόσες πολλές εικόνες, μεθυστικά αρώματα, γεύσεις και έντονες αναμνήσεις, που μου είναι αδύνατο να τις αποτυπώσω σε λίγες γραμμές. Όταν κατεβήκαμε από το αεροπλάνο μετά από 15 ώρες πτήση, ένιωσα αμέσως τη μαγική αύρα αυτού του νησιού να με παρασέρνει. Είχαμε επιλέξει ένα παραδοσιακό ξενοδοχείο με κουνουπιέρα και αλαβάστρινο ντους στην προσωπική μας αυλή, μέσα σε λουλούδια με εξωτικά αρώματα. Αφού απολαύσαμε ένα αυθεντικό μπαλινέζικο μασάζ, νοικιάσαμε ένα βαν με έναν φιλικότατο και ευγενικό οδηγό με τον οποίο ακόμη κρατάμε επαφή. Καθημερινά, εξερευνούσαμε όλο το νησί από τις 8 το πρωί μέχρι το βράδυ. Περιηγηθήκαμε σε γραφικούς οικισμούς και μικρά παραδοσιακά χωριά, τσακίζοντας όλα τα τροπικά φρούτα που πουλούσαν πλανόδιοι, ενώ γνωρίσαμε από κοντά την τέχνη της ξυλογλυπτικής και ζωγραφικής τους.
Επισκεφθήκαμε γκαλερί, τον ζωολογικό τους κήπο περνώντας δίπλα από λιοντάρια, τίγρεις και σπάνια είδη ζώων, πήγαμε στο ενυδρείο τους, είδαμε από κοντά πιγκουίνους, καρχαρίες και μοναδικής ομορφιάς πολύχρωμα ψάρια, κάναμε σπα, διαλογισμό, παρακολουθήσαμε μια εκπληκτική παράσταση με παραδοσιακούς χορούς, που εξιστορούσε την αιώνια μάχη του καλού με το κακό. Ξεναγηθήκαμε σε μια μπαλινέζικη οικία, είδαμε από κοντά πώς ζουν οι ντόπιοι, γνωρίσαμε ανθρώπους ζεστούς και φιλόξενους.
Βιώσαμε κατάσαρκα τη μυστηριακή ατμόσφαιρα του ενεργού ηφαιστείου Κινταμάνι, όπου σύμφωνα με την παράδοση κατοικούν πνεύματα και θεοί, και θαυμάσαμε τη μαγευτική θέα του βουνού Batur να καθρεπτίζεται στη λίμνη. Επισκεφθήκαμε πολλούς ναούς του νησιού, όπως τον δημοφιλή TanahLot που στέκεται στην κορυφή ενός βράχου, περιτριγυρισμένος από θάλασσα, και απολαύσαμε ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα στον κόσμο. Συνεχίσαμε την εξερεύνησή μας περνώντας μέσα από καταπράσινους ορυζώνες, δάση φοινίκων και καταλήξαμε σ’ ένα ειδυλλιακό χώρο με πυκνή βλάστηση στην Ουμπούντ, που παρόμοιό του δεν έχω ξαναδεί. Ένα χαμογελαστό αγόρι με παραδοσιακή στολή μάς πρόσφερε να δοκιμάσουμε δέκα είδη καφέ και τσαγιού, για να επιλέξουμε τι θα πιούμε. Λίγο πριν φύγουμε κάναμε και jungleswing. Αξέχαστη εμπειρία.
Επισκεφθήκαμε και το ιερό δάσος των πιθήκων. Δεκάδες πίθηκοι ξεφύτρωναν από παντού, πηδάγανε πάνω μας, γύρω μας, παίζαμε μαζί τους. Πετύχαμε και μια φωτογράφιση παραδοσιακού γάμου. Η μέρα μας συμπληρώθηκε και με μια βόλτα με ελέφαντες στο ποτάμι.
Μπαλί
Εξερευνήσαμε το νησί και λίγο έξω από τους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς. Ανακαλύψαμε κρυμμένους φυσικούς θησαυρούς και πανέμορφους καταρράκτες και βουτήξαμε στα δροσερά νερά της φυσικής λίμνης που έχει δημιουργηθεί από κάτω. Το σαββατοκύριακο αφήσαμε πίσω το Μπαλί κι ανοίξαμε πλώρη με το φέριμποτ για τα τρία εξωτικά νησάκια giliislands που βρίσκονται ακριβώς απέναντι. Γυρίσαμε το καθένα μέσα σε μισή ώρα με το ποδήλατο. Παντού υπήρχαν κούνιες, μέσα στη θάλασσα και πάνω στις αμμώδεις παραλίες. Μείναμε σε ξύλινη καλύβα με ψάθινη σκεπή, σε τροπική βλάστηση και με αιώρα στη βεράντα. Και τις δύο μέρες επιδοθήκαμε σε κατάδυση με αναπνευστήρα στον εξωτισμό του βυθού των τιρκουάζ νερών των νησιών, ενώ γευθήκαμε άφθονη καρύδα!
Η Σιγκαπούρη είναι η πιο καθαρή και τέλεια οργανωμένη πόλη που έχω δει, με το ωραιότερο αεροδρόμιο παγκοσμίως.
Σιγκαπούρη
Πάμε τώρα Σιγκαπούρη;
Ναι, και μάλιστα, τρεις μέρες είναι αρκετές για αυτή τη διαστημική μεγαλούπολη-κράτος, με τους ουρανοξύστες, τα μεγαθήρια πολυτελή εμπορικά κέντρα με επώνυμους οίκους, τα φουτουριστικά πάρκα και τις πολιτισμικές αποικιακές γειτονιές με άρωμα Ανατολής. Ένα mix & match ανατολικής παράδοσης με την πολυτέλεια της Δύσης. Η Σιγκαπούρη είναι η πιο καθαρή και τέλεια οργανωμένη πόλη που έχω δει, με το ωραιότερο αεροδρόμιο παγκοσμίως.
Την πρώτη μέρα επισκεφθήκαμε τον εθνικό κήπο με τις αμέτρητες ορχιδέες -μια σουρεαλιστική παραλλαγή του κήπου της Εδέμ- και το GardensbytheBay, ένα φουτουριστικό πάρκο από το μέλλον που προκαλεί δέος. Η ένωση της φύσης με την τεχνολογία. Υπερμεγέθη δέντρα που μοιάζουν με κάθετους κήπους ενώνονται με κρεμαστές γέφυρες και φωτίζονται ανάλογα με τη μουσική υπόκρουση. Μια φαντασμαγορική ραψωδία ήχου και φωτός. Το βράδυ δειπνήσαμε στο εστιατόριο του εμβληματικού συγκροτήματος Marina Bay, που βρίσκεται στον 57ο όροφο, δίπλα από τη μεγαλύτερη πισίνα υπερχείλισης στον κόσμο, και δοκιμάσαμε την τοπική σπεσιαλιτέ τους, καβούρι με τσίλι.
Την επομένη, περιηγηθήκαμε στους δρόμους της κινέζικης συνοικίας και σε αυτήν της Μικρής Ινδίας, βγάλαμε φωτογραφίες στο άγαλμα της merlion με το κεφάλι λιονταριού και σώμα ψαριού και το βράδυ κάναμε ένα nightsafari σε τεχνητή ζούγκλα. Την τελευταία μέρα, επισκεφθήκαμε το μαγικό νησάκι Σεντόζα με το μεγαλύτερο ενυδρείο της Ασίας και το απόγευμα αναχωρήσαμε για την Μπανγκόκ, τη Βενετία της Ανατολής με τον μοναδικό πολιτισμό και αιώνιες παραδόσεις. Ένας μυστικιστικός τόπος, με πληρωμένο σεξ, ρουμπίνια και πάθος για τη θρησκεία.
Μπανγκόκ
Αυτή ήταν η Σιγκαπούρη! Η συνέχεια, όμως, είχε κι άλλες εκπλήξεις… Καθώς προσγειωνόμουν στο αεροδρόμιο της Μπανγκόκ και αντίκριζα τους τεράστιους ουρανοξύστες, μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι έφτανα στο Μανχάταν. Η εντύπωση όμως αυτή καταρρίφθηκε αμέσως στη διαδρομή προς το ξενοδοχείο μας, με τη χαοτική κίνηση, τα περίφημα τρίκυκλα tuktuk να ξεφυτρώνουν από παντού, τις φτωχικές παράγκες, τους υπαίθριους πάγκους τοπικών αγορών και την υψηλή ρύπανση.
Αρχίσαμε την περιπλάνησή μας από το Βασιλικό Παλάτι και το σύμπλεγμα βουδιστικών ναών. Ο ενδυματολογικός κώδικας ήταν εξαιρετικά αυστηρός, λόγω της ιερότητας του χώρου.Θαυμάσαμε την εντυπωσιακή πολυτέλεια και παραδοσιακή αρχιτεκτονική ναών, που συνέθεταν ένα σχεδόν εξωπραγματικό σκηνικό. Αντικρίσαμε την ιεροσύνη του Βούδα σε όλες του τις εκδοχές, κοιμώμενο, καθιστό, σμαραγδένιο, χρυσό, μαρμαρένιο, και, στο τέλος της περιήγησης, αναζωογονηθήκαμε με ένα θαυματουργό, αυθεντικό μασάζ στην πιο έγκριτη σχολή ταϋλανδέζικου μασάζ. Η εμπειρία ήταν σωστή τελετουργία, κάτι μεταξύ ευδαιμονίας και ακροβασίας. Το απόγευμα αφεθήκαμε στο σουλάτσο των τουριστικών αγορών. Την επομένη, ξεναγηθήκαμε στην πόλη με τα παραδοσιακά longtail κατά μήκος του ποταμού, με τα αμέτρητα κανάλια να συμφιλιώνουν τα ασυμφιλίωτα. Βλέπαμε ναούς να συνυπάρχουν με πολυτελή ξενοδοχεία, παραποτάμιες επαύλεις να συνορεύουν με πάμφτωχες παράγκες που στηρίζονταν πάνω σε ξύλινους πασσάλους μέσα στο ποτάμι και τεράστιες σαύρες σε μέγεθος κροκόδειλου να συμβιώνουν αρμονικά με τους κατοίκους. Η εμπειρία να διασχίζεις με πιρόγα αυτόν τον «ποταμό των αντιθέσεων» σε έφερνε αντιμέτωπο μ’ ένα παράδοξο συναίσθημα χαρμολύπης.
Την τελευταία μέρα μετακινηθήκαμε με βάρκες στις πλωτές φρουταγορές, που είναι μια εξίσου συναρπαστική εμπειρία. Μυριάδες ξύλινες βάρκες που λειτουργούσαν σαν μαγαζάκια έπλεαν στις όχθες του ποταμού, πουλώντας τα πάντα, από εξωτικά φρούτα και γαρίδες σουβλάκι μέχρι καρυκεύματα και σουβενίρ, με το παζάρι στις τιμές να είναι άγραφος νόμος. Η βραδιά μας έκλεισε με κοκτέιλ στον 83ο όροφο ενός Skybar, με θέα που σου έκοβε την ανάσα.
Οι Ταϋλανδοί είναι καλοσυνάτοι, ευγενικοί και χαμογελαστοί άνθρωποι.
Η κουζίνα τους μας εξέπληξε ευχάριστα. Ακόμη θυμάμαι την καυτερή γαριδόσουπα, το κοτόπουλο με κόλιανδρο, το stickyrice σερβιρισμένο σε μπολ από μπαμπού και τους ρυζομεζέδες τυλιγμένους σε φύλλο μπανανιάς.
Το ταξίδι σε αυτούς τους τρεις προορισμούς, μοναδικός ο κάθε ένας με τον δικό του τρόπο, αλλά και εξαίσιος ως συμπληρωματικός των άλλων δύο, δεν ήταν ένα απλό ταξίδι, αλλά ένα όνειρο που βλέπεις με μάτια ανοιχτά. Κι ύστερα, δεν το ξεχνάς ποτέ.
Το πρώτο μυθιστόρημα της Βανέσσας Λαμπροπούλου «Το Μεγάλο Παιχνίδι» κυκλοφορεί από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή στα βιβλιοπωλεία.
