Διπλή υπηκοότητα: Η νέα τάση στις ΗΠΑ και η Ελλάδα μέσα στα πιο δημοφιλή διαβατήρια

Το δεύτερο διαβατήριο μπορεί να θεωρείται το πιο περιζήτητο αξεσουάρ του 2021, ιδιαίτερα για τους πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο Ιρλανδοαμερικανός Paul Conolly, για παράδειγμα, ανήκει σε αυτούς τους τυχερούς.

«Και οι δύο γονείς μου κατάγονται από την Ιρλανδία και οι περισσότεροι από την ευρύτερη οικογένειά μου ζουν στην Ιρλανδία», λέει στην εφημερίδα “The Washington Post” ο Paul, αντιπρόεδρος εταιρείας προγραμματισμού στο Rochester της Νέας Υόρκης.

«Είμαι περήφανος για την ιρλανδική μου καταγωγή. Το ιρλανδικό μου διαβατήριο είναι για μένα μια διαρκής υπενθύμιση για όσα μου έχουν προσφέρει οι γονείς μου.»

Το πλεονέκτημα ενός δεύτερου διαβατηρίου δεν είναι μόνο συναισθηματικό. Ως πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, o Paul μπορεί να ζήσει και να δουλέψει σε οποιαδήποτε από τις  27 χώρες επιλέξει. Μπορεί, επίσης, να ταξιδέψει ελεύθερα μεταξύ Ευρώπης και Ηνωμένων Πολιτειών ακόμα και μέσα σε περίοδο πανδημίας, αφού δεν υπάρχει ταξιδιωτική απαγόρευση στις ΗΠΑ, από και προς την Ευρώπη.

Δεν σε κάνει να απορείς, λοιπόν, που οι αιτήσεις για διπλά διαβατήρια έχουν αυξηθεί κατακόρυφα εν μέσω πανδημίας, σύμφωνα με τις αρμόδιες αμερικανικές αρχές.

Έχουμε παρατηρήσει μια σημαντική αύξηση των αιτήσεων για πληροφορίες σχετικά με την Ελληνική ιθαγένεια", αναφέρει σε σχετικό άρθρο ο Σπυρίδων-Ηρακλής Ακτύπης, υπεύθυνος της έκδοσης των διαβατηρίων στην ελληνική πρεσβεία της Washington. "Φυσικά, παρατηρήσαμε μια ακόμα πιο έντονη κινητοποίηση πολιτών από τη στιγμή που ξεκίνησε η πανδημία.

Η Ελλάδα υπήρξε περιζήτητος προορισμός για τους κατοίκους των Ηνωμένων Πολιτειών, κυρίως μετά την πολιτογράφηση του γνωστού ηθοποιού Tom Hanks και της οικογένειάς του ως Ελλήνων πολιτών, πέρσι το καλοκαίρι, όπως σίγουρα θα θυμάσαι.  

Εισιτήριο για πιο άμεση πρόσβαση σε ένα δεύτερο διαβατήριο, είναι να έχεις επενδύσεις, κατοικία ή καταγωγή. «Ο παππούς μου, Θεμιστοκλής Ηλιόπουλος, μετανάστευσε στις ΗΠΑ, όταν ήταν 12 χρονών και μετονομάστηκε σε James Elliot. Κανονικός Αμερικανός πολίτης. Στην οικογένειά μου ήμασταν ανέκαθεν περήφανοι για την καταγωγή μας, αλλά, μέχρι πρόσφατα, δεν είχα συνειδητοποιήσει πως είχα το δικαίωμα να γίνω Έλληνας πολίτης. Απ’ ό,τι φαίνεται, υπάρχουν δύο εναλλακτικοί τρόποι για να ενεργοποιήσεις τη διαδικασία. Είτε με βάση το οικογενειακό σου δέντρο είτε έχοντας κατοικήσει στη χώρα για επτά συναπτά έτη», σύμφωνα με τον Ελληνοαμερικανό δημοσιογράφο Christofer Elliot, στην εφημερίδα “The Washington Post”.

Πολλές χώρες της Ευρώπης σού δίνουν το δικαίωμα να κάνεις αίτηση για βίζα διάρκειας ενός χρόνου, με το δικαίωμα της ανανέωσης μέχρι να συμπληρώσεις το απαραίτητο χρονικό διάστημα που απαιτείται, ώστε να κάνεις αίτηση για ιθαγένεια. Φυσικά, όταν είσαι ήδη Ευρωπαίος πολίτης, δεν χρειάζεσαι βίζα. Χρειάζεται απλά να είσαι δηλωμένος κάτοικος για όσα χρόνια ορίζει η κάθε χώρα, πριν μπορέσεις να κάνεις αίτηση για ιθαγένεια και δεύτερο διαβατήριο. Για παράδειγμα, μπορείς να θεωρηθείς πολίτης της Γαλλίας ή της Αυστρίας, μετά από πέντε χρόνια που έχεις κατοικήσει στη χώρα, ενώ για τη Σουηδία και την Ελλάδα χρειάζεσαι επτά. Ένας εναλλακτικός τρόπος που ανθίζει στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι να κάνεις επενδύσεις στη χώρα που σε ενδιαφέρει. Ομολογουμένως, όχι και ο πιο οικονομικός τρόπος για  να αποκτήσεις ένα δεύτερο διαβατήριο ή μια μακρόχρονη βίζα και δεν ισχύει για όλες τις χώρες. Υπάρχουν εταιρείες, όπως η αμερικάνικη «Get A Golden Visa», οι οποίες σε βοηθούν να αποκτήσεις το πολυπόθητο δεύτερο διαβατήριο μέσω επενδύσεων, οι οποίες σημείωσαν σημαντική άνοδο τον τελευταίο χρόνο. Ο αριθμός των αιτήσεων πενταπλασιάστηκε μέσα στο 2020, όπως ισχυρίζεται ο γενικός διευθυντής της Golden Visa, Charles Harris.

«Μόνο τη βδομάδα των αμερικανικών εκλογών του 2020, λάβαμε εκατοντάδες αιτήσεις από εν δυνάμει επενδυτές. Το τμήμα πωλήσεων της εταιρείας, δεχόταν καινούργια αίτηση σχεδόν κάθε 20 με 30 λεπτά.»

Τη συγκεκριμένη οδό για την πορτογαλική ιθαγένεια επέλεξε και η Renata Castro. Με επενδύσεις της τάξεως των 425.000 δολαρίων, μπορεί να έχει στα χέρια της το καινούργιο της διαβατήριο μέσα σε διάστημα πέντε ετών.

«Ερωτεύτηκα τον χαλαρό και άνετο τρόπο ζωής των Πορτογάλων, σε ένα ταξίδι μου στην Πορτογαλία πριν χρόνια», λέει σε συνέντευξή της στην αμερικάνικη εφημερίδα η Renata, δικηγόρος μετανάστευσης, στο Μαϊάμι. «Το ταξίδι μου ήταν η αφορμή να ξεκινήσω μια εντατική έρευνα σε ό,τι αφορά τις επιλογές μου για να μεταναστεύσω στην Πορτογαλία, είτε μέσω επενδύσεων είτε ιδρύοντας μία εταιρεία στη χώρα.»

Το να αποκτήσεις δικαίωμαι για δεύτερο διαβατήριο είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, όποιο δρόμο κι αν διαλέξεις, όταν είσαι Αμερικανός πολίτης. Γι’ αυτό και υπάρχουν συμβουλευτικές εταιρείες που μπορούν να προσφέρουν βοήθεια. Σε μία τέτοια εταιρεία απευθύνθηκε και η Celia Celler, όταν αποφάσισε να κάνει αίτηση για πορτογαλικό διαβατήριο για τον εαυτό της και για γερμανικά για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας της.

"Με το δεύτερο διαβατήριο ανοίγονται εκπαιδευτικοί δρόμοι και επαγγελματικές προοπτικές, για τα παιδιά μας αργότερα. Επιλέξαμε το γερμανικό διαβατήριο για τα παιδιά, γιατί η περίοδος αναμονής είναι μικρότερη.”

Αφού συμπλήρωσε η Celia το οικογενειακό της δέντρο, απευθύνθηκε στην εταιρεία EMBARG, με τη βοήθεια της οποίας εξασφάλισε όλα τα έγγραφα που χρειαζόταν η ίδια για τη διπλή πορτογαλική υπηκοότητα και οι οικογένεια της για την αντίστοιχη γερμανική. Η εταιρεία συνεργάζεται με ένα δίκτυο τοπικών αντιπροσώπων σε κάθε χώρα. Το συνολικό κόστος της αίτησης για το πορτογαλικό διαβατήριο έφτασε τα 2.500 δολάρια, ενώ για το αντίστοιχο γερμανικό χρειάζονται 3.750 δολάρια για το πρώτο μέλος και επιπλέον 600 δολάρια για όλα τα υπόλοιπα μέλη που ακολουθούν.

Δυστυχώς, η διαδικασία δεν κύλησε τόσο ομαλά και για την Lynne Kennedy, διοργανώτρια γάμων στο Σικάγο, που έκανε αίτηση για το ιταλικό διαβατήριο πριν 3 χρόνια. Στην περίπτωσή της, έπρεπε να απευθυνθεί στην ιταλική δικαιοσύνη και όχι στην ιταλική πρεσβεία, γιατί η ιταλική της καταγωγή προερχόταν από την πλευρά της μητέρας της. Αναγκάστηκε να προσλάβει δικηγόρο και το ιταλικό της διαβατήριο τής κόστισε στο τέλος 10.000 δολάρια, εκ των οποίων τα περισσότερα ξοδεύτηκαν  σε δικαστικά έξοδα.

«Τα έξοδα θα πιάσουν τόπο. Σκοπεύουμε με τον άντρα μου να αγοράσουμε ένα σπίτι στην Ιταλία και έτσι θα έχω την ελευθερία να ασκήσω το επάγγελμά μου ως διοργανώτριας γάμων και στην Ευρώπη, χωρίς να χρειάζομαι άδεια εργασίας» αναφέρει στην “ The Washington Post” η Lynne.

«Η διαδικασία για το ελληνικό μου διαβατήριο θα είναι επίσης χρονοβόρα», γράφει ο Χριστόφορος Ηλιόπουλος. «Πριν ξεκινήσω την αίτηση, πρέπει να βρω το πιστοποιητικό γεννήσεως του παππού μου. Χρειάζομαι έναν τόνο έγγραφα, εκ των οποίων το πιστοποιητικό γεννήσεως του πατέρα μου, το πιστοποιητικό γάμου των γονιών μου, και το πιστοποιητικό γεννήσεως το δικό μου. Στη συνέχεια, πρέπει να καταθέσω όλα τα έγγραφα αυτοπροσώπως στην ελληνική πρεσβεία και να περάσω από συνέντευξη με τον επικεφαλής των προξενικών αρχών. Η όλη διαδικασία θα διαρκέσει τουλάχιστον έναν χρόνο.»

«Γιατί θέλω το ελληνικό διαβατήριο; Δεν είναι ούτε για να γλιτώσω τη διαδικασία της βίζας όταν επισκέπτομαι τη χώρα μου, ούτε για τα προνόμια της ελληνικής υπηκοότητας για μένα και τα παιδιά μου. Θέλω να θεωρούμαι Έλληνας πολίτης γιατί πολύ απλά είμαι Ελληνοαμερικανός. Παρόλο που φαίνεται άθλος για την ώρα, μόλις τα καταφέρω, θα μπορώ επιτέλους να έχω το ελληνικό μου όνομα στο διαβατήριο, Χριστόφορος Ηλιόπουλος αντί για Christofer Elliot. Καλύτερα να ξεκινήσω άμεσα τα μαθήματα ελληνικών», γράφει ο Ελληνοαμερικανός δημοσιογράφος Christofer Elliot.