Cerdo Negro 1985 - Η γαστριμαργική ελληνοϊσπανική συμμαχία που δεν πρέπει να χάσεις

Βγαίνοντας από το μετρό στην Τεχνόπολη η βουή και η κοσμοσυρροή είναι γνωστές έννοιες που συνεχίζονται και στην Πειραιώς, σαν στρίψεις όμως στη Βίτωνος το σκηνικό αλλάζει. Βρίσκεσαι μπροστά από μια παλιά μονοκατοικία και το βλέμμα σου πέφτει στην κόκκινη φωτεινή επιγραφή “Cerdo negro’’. Αρχικά απορείς, αν δεν ξέρεις ισπανικά, μα δελεάζεσαι παράλληλα να περάσεις την αυλόπορτα και, ως μια άλλη Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, να βρεθείς σε έναν χώρο μαγικό, όπου σαν φας θα γλείφεις και τα δάκτυλά σου.

Και αφού θα στρογγυλοκαθίσεις στις αναπαυτικές μαύρες καρέκλες του μαγαζιού, θα εισπράξεις ευγένεια και χαμόγελα από το εξυπηρετικό προσωπικό. Σε εκείνη τη φάση, ίσως σου λυθεί και η απορία για την ονομασία του μαγαζιού, αφού θα δεις κεραμικές κεφαλές μαύρων γουρουνιών να κοσμούν διάφορα σημεία της δροσερής αυλής με τα πλατύφυλλα δένδρα και θα παρατηρήσεις στον κατάλογο ότι ο χοίρος έχει την τιμητική του.

Καθώς θα πίνεις τη δροσιστική βαρκελωνέζικη μπύρα Estrella, θα παρατηρήσεις από τα ανοικτά παράθυρα το ατμοσφαιρικό εσωτερικό του μαγαζιού. Όλα είναι προσεγμένα, φτιαγμένα με μεράκι και κρύβουν μια γλυκιά ανάμνηση, όπως η σπάνια ραπτομηχανή Ideal που δεν γίνεται να μην προσέξεις και ο κορμός δένδρου που μεταποιήθηκε σε φωτιστικό και κρέμεται πάνω από την μπάρα. 

Οι μουσικές μελωδίες της τζαζ, ελαφριάς ροκ και ισπανικών μπαλαντών τύπου Sodade θα σε χαλαρώσουν καθώς θα γεύεσαι τα εξαιρετικά κουβέρ. Δεν γίνεται να μη λατρέψεις τα ζεστά ψωμάκια, ψημένα σε ειδικά ξύλα που βγάζουν μετριασμένο καπνό, ο οποίος αναδίδεται γενικότερα στην ατμόσφαιρα της αυλής που θυμίζει ισπανική εξοχή.

 Ο σεφ Κωνσταντίνος Αλεξόπουλος, που πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του δουλεύοντας στο εξωτερικό και ειδικά στην Ιβηρική χερσόνησο, έχει καταφέρει, μαζί με τον αδερφό του Γιώργο Αλεξόπουλο, να φτιάξει ένα ξεχωριστό μαγαζί που παντρεύει την Ισπανία με την Ελλάδα θεματολογικά μα και γαστριμαργικά. Οπότε, ως εξερευνητής γεύσεων και αισθήσεων, οφείλεις να βουτήξεις στα άδυτα της κουζίνας του “Cerdo negro”.

Τι να δοκιμάσεις

Τα πρωτότυπα καπνιστά vegan “παϊδάκια” καλαμποκιού θα κλέψουν την παράσταση και δεν θα σταματάς να τα βουτάς στη σος γιαουρτιού με τη γεύση λάιμ πριν τα καταβροχθίσεις. Στον κατάλογο θα τα βρεις ως sexy corn ribs και μόλις τα αντικρίσεις θα πεταχτούν σιγουρά παιδικές αναμνήσεις μέσα από το μυαλό σου.

Η ιδιαίτερη κόκκινη σαλάτα στα γαλλικά “jardin” και στα ελληνικά “κήπος” με τον ευφάνταστο στολισμό, όμως, κλέβει την παράσταση και δίνει άλλη διάσταση στην υπόσταση του παντζαριού που θα το γευτείς σε μορφή βελουτέ μαζί με τριμμένο μαύρο παξιμάδι. Αποτελεί μια ανάλαφρη δροσιστική επιλογή. Θα εντυπωσιαστείς από τα λαχανικά που κοσμούν το πιάτο σαν να φυτρώνουν μέσα από το κόκκινο “χώμα”.

Αχ ναι, και τα καλαμαράκια. Ασυναγώνιστα, τραγανιστά, καλοτηγανισμένα και όχι ταγκισμένα ή λαστιχωτά. Θα λιώνουν στο στόμα σου και θα έρχονται σε πλήρη ισορροπία με την πράσινη σάλτσα μπιζελιών και τα βρώσιμα λουλουδάκια. Το πιο βαρύ μα εύγεστο πιάτο του εστιατορίου είναι τα ελληνικά τάκος, όπως αναφέρονται στον κατάλογο. Η καπνιστή λιπαρή προβατίνα μέσα σε τάκος συνοδευόμενη από γιαούρτι, καραμελωμένα κρεμμύδια, σκόρδο και ντομάτα, θα κάνει επανάσταση στους γευστικούς σου κάλυκες.

Προτείνω να συνοδεύσεις το φαγητό σου πίνοντας λευκό ασύρτικο κρασί από τον Μαραθώνα. Δεν πρέπει, τέλος, να σηκωθείς από το τραπέζι προτού κλείσεις το γεύμα σου με ένα γλυκάκι, ως επισφράγισμα της απολαυστικής γευστικής σου εμπειρίας που προηγήθηκε. Το γλυκό που θα αγαπήσεις έχει γεννηθεί στη χώρα των Βάσκων το 1990 και σερβίρεται με δροσιστικό παγωτό καϊμάκι και λαχταριστό γλυκό βύσσινο. Μπορεί να σου θυμίσει τσιζκέικ, μα είναι κλάσεις πιο αφράτο και εύγεστο.

Αν έχεις τύχη και η Τεχνόπολη ρίχνει βεγγαλικά, θα τα θαυμάσεις από την αυλή του Cerdo Negro που θα πρεπε ήδη να έχεις επισκεφτεί.

Cerdo Negro 1985, Βίτωνος 5, Γκάζι, 2103470628