Εριφύλη Βογδοπούλου: Περιήγηση στη Μάλτα, σε ένα ταξίδι στον χρόνο

Η Εριφύλη Βογδοπούλου έχει μια ψυχική ισορροπία που σε συνεπαίρνει. Στο ταξίδι της στη Μάλτα βιώνει στιγμές μαγικές, που της προκαλούν συγκίνηση και τις οποίες αφηγείται στο FollowGeorge.gr, ακροβατώντας ανάμεσα στις διάφορες εποχές και τους πολιτισμούς. Όσο για μας… δεν μπορούμε παρά να την απολαύσουμε, ταξιδεύοντας νοητά μαζί της και παίρνοντας μια γεύση από αυτό που συμβάλλει στην επίτευξη της εσωτερικής της γαλήνης.

---

Τι «διαβάζει» και τι προσελκύει κάθε πλάσμα σε έναν τόπο, εξαρτάται από τις προσλαμβάνουσές του. Δεν υπάρχει κανένα αντικειμενικό κριτήριο και καμιά σταθερή συνιστώσα επιλογής, όταν κάτι ακουμπάει την ψυχή και τις αισθήσεις σου. Οπότε, δεν μπορώ να μιλήσω για έναν τόπο «αντικειμενικά», ούτε να κάνω συστάσεις τύπου tripadvisor. Επίτρεψέ μου να σου μιλήσω για μένα και τη Μάλτα, σαν να διαβάζεις ένα άγνωστο παραμύθι.

“Με συγκινεί βαθιά να νιώθω τα επίπεδα «διαχρονικής ύπαρξης» σε έναν τόπο. Τρέχω στο μυαλό μου το πώς λαξεύονται όλα μέσα στον χρόνο. Τα κάστρα, τα βράχια, τα μνημεία, τα πεζοδρόμια, οι κρυφές αυλές πίσω από τις προσόψεις των κτιρίων. Πώς λαξεύονται μέσα στον χρόνοι οι ίδιοι οι άνθρωποι.”

Κλείνω τα μάτια και νιώθω την ύπαρξη των προηγούμενων γενεών, της κληρονομιάς που μας άφησαν όλοι αυτοί που ζήσανε στη Μάλτα, τα τελευταία 5000 χρόνια. Από τους λάτρεις του Ναού του Άγκαρ Κιμ (3500 π.Χ.), μέχρι τους Ρωμαίους, τους Άραβες, τους Νορμανδούς μέχρι τους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ. Και μετά, ο στρατός του Ναπολέοντα κι οι Βρετανοί. Ανοίγω τα μάτια και βλέπω γύρω μου τους σύγχρονους Μαλτέζους. Άνθρωποι ξεχωριστοί, σαν εμένα κι εσένα. Αυτή τη μαγεία του χρόνου που κυλάει και των σημαδιών που αφήνει, καθώς οι πολιτισμοί διαδέχονται ο ένας τον άλλο, εισέπνευσα στον αέρα της Μάλτας. Μαγεία που έφτασε βαθιά μέσα στην ψυχή μου. 

Και τώρα που τη σκέφτομαι καθώς γράφω, μαγικά κι ακούσια μεταφέρομαι. Βλέπω μπροστά μου τα βράχια στη Σλιέμα. Ναι, θα ήθελα να έχω γεννηθεί εδώ. Εδώ που φέγγει πιο πολύ από όσο σκοτεινιάζει. Εδώ που η περιφερειακή μου όραση πλημμυρίζει με νερό, μυρίζει αλάτι, νιώθω στο δέρμα μου τις σταγόνες της υγρασίας. Φαντάζομαι πως θα αναδυθεί από τον βυθό, ένα μεσογειακό τέρας του «Λοχ Νες», θα σκύψει ευγενικά και θα του χαϊδεύω το τρομακτικό κεφάλι.

Μου λες… «δεν φοβάσαι τα τέρατα;». Όχι φυσικά, τι να φοβηθώ από έναν τόπο μαγικό, που το όνομά του σημαίνει «Ειρήνη» στα Μαλτέζικα, τίποτα δεν έχω να φοβηθώ όταν περπατάω στην Promenade της Sliema, το μεγαλύτερο αστικό και εμπορικό κέντρο της Μάλτας. Εκεί στο Palazzo Malta, στην έδρα του Τάγματος των Ιπποτών, φαντάζομαι ένα σχολείο μαγείας γνωστό σε όλο τον κόσμο. Εγώ ο Χάρι Πότερ, σε θηλυκή έκδοση, να εκτελώ τις οδηγίες του Μέγα Μάγιστρου, να ανεβοκατεβαίνω στο κάστρο Fort Tigne, ψάχνοντας όλα τα σπαθιά του Τάγματος της Μάλτας, τις μαγικές μπάλες με τα χρυσά φτερά. Να κάνω βόλτα στις Εγγλέζικες γειτονιές με τα υπολείμματα της Βικτωριανής αρχιτεκτονικής, να θαυμάζω ό,τι απέμεινε, από τα σπίτια Art Nouveau και τα λεπτομερώς σκαλιστά κάγκελα και τις εξώπορτες (Balluta buildings), που με πάνε σε μιαν άλλη εποχή, ξέρεις, εκεί που έμπαινες στον κόκκινο εγγλέζικο τηλεφωνικό θάλαμο να μιλήσεις με τον μακρινό σου έρωτα, τον προηγούμενο αιώνα.

“Μη νομίζεις πως τα επινοώ. Όχι, καθόλου. Πάμε σου λέω μαζί. Θα σου τα δείξω όλα. Να κι ο θάλαμος που σου είπα, είναι εκεί πίσω από τη Sliema Promenade στο εσωτερικό της πόλης, θα τον βρεις να στέκεται πανέμορφος, στο κέντρο μιας κυκλικής ιταλικής πλατείας.”

Μετά θα σε πάω στα τεράστια οριζόντια βράχια της Promenade. Εκεί έκανα γιόγκα και ήταν εκεί που μου συνέβη ένα μικρό μαγικό θαύμα. Γνώρισα έναν παππού, ψάρευε δίπλα μου, είχε ένα παμπάλαιο αγκίστρι… Είμαι σίγουρη πως κάποτε ήταν Ιππότης στο Τάγμα. Είχε πάνω του όλη τη σοφία και τη μεγαλοπρέπεια. Μιλούσε -πώς να το πω- κάτι ανάμεσα σε ιταλικά και λατινικά, με μαλτέζικη βαριά προφορά. Αλλά αυτό που με μάγεψε ήταν η απόλυτη ακινησία του. Εγώ ακίνητη στις ασάνες της γιόγκα, ο Ιππότης μου ακίνητος μέχρι να πιάσει το ψάρι. Και μετά πάλι πειθαρχημένα ακίνητος, μα μέσα του είμαι σίγουρη πως ανάβλυζε μια ήρεμη κόκκινη δύναμη.

Μήπως κοιτούσα ένα Χρονοταξιδιώτη; Βγήκα από την ασάνα, έμεινα δίπλα του ακίνητη στη στάση λωτού για 5’, έστρεψα το κεφάλι, τον κοίταξα, με κοίταξε κι έφυγα πριν προλάβει να δει τη συγκίνησή μου. Αλλά την ένιωθε ήδη.

---

*Η Εριφύλη Βογδοπούλου σπούδασε Αρχιτεκτονική και εργάστηκε για πολλά χρόνια στις αστικές αναπλάσεις, μέχρι που έκανε ολική στροφή ζωής και φιλοσοφίας, στο «εσωτερικό πεδίο». Σήμερα είναι καταξιωμένη Yoga Instructor και εμπλουτίζει τις υπηρεσίες της με Tantra Essence Massage, καθώς και με τη διοργάνωση Tantric Yoga Workshops & Retreats. Το προσωπικό μότο της: «From urban design, to body & soul reborn!». Περισσότερες πληροφορίες για την Εριφύλη εδώ