Καθώς καλλιτεχνίζεται ως άλλο αερικό, καθώς διδάσκει με δύναμη και έμπνευση ψυχής, αγαπώντας ουσιαστικά τα παιδιά, καθώς λατρεύει την έννοια του χώρου και του χρόνου γύρω της ως συνθηκών δημιουργίας και σκέψης, δεν είναι δυνατόν η Αφεντούλα Ραζέλη να μην ταξιδεύει με αυτήν ακριβώς τη λογική. Αυτήν ακριβώς την αισθητική: της δίψας, της αέναα ανοιχτής όρασης, για να δεχθεί ερεθίσματα που θα κινητοποιήσουν, με τη σειρά τους, τα «μέσα ποτάμια», τα συναισθήματα, τα όνειρα και τα επόμενα βήματα στη ζωή.

Το ταξίδι για αυτήν την ξωτικένια, πανέμορφη γυναίκα που έχει σφραγίσει το ελληνικό τραγούδι με τις ερμηνείες της και τη σταθερή της πορεία στον χώρο, δεν μπορεί παρά να είναι μια πνευματική διαδικασία, μια παραγωγική διεργασία.

Της Γεωργίας Δρακάκη