Κάπου διάβασα ότι είναι ο πρώτος μαύρος Έλληνας ηθοποιός που έπαιξε στην Επίδαυρο και εντυπωσιάστηκα, αλλά από την άλλη, είναι κάτι πολύ λογικό. Λογικό για τον Ζερόμ που αφήνει το στίγμα και το χνάρι του σε εξαιρετικές δουλειές στο θέατρο και την μουσική τα τελευταία-όχι λίγα- χρόνια. Η επιτομή του ταλαντούχου και του ανοιχτόκαρδου ανθρώπου, εκείνου, δηλαδή, που του αξίζουν τα καλύτερα. Κι όταν λέω καλύτερα, δεν εννοώ μόνο στην καριέρα. Εννοώ και στα χιλιόμετρα. Στα ταξίδια, ντε. Ζερόμ, από την Αφρική σου ευχόμαστε μέχρι σ’ άλλες πολιτείες διαγαλαξιακές!