Θα ‘θελες να πας κάπου μαγικά, κοσμοπολίτικα και εξωτικά συγχρόνως; Και ποιος δεν θα ήθελε! Λευκές γάτες, το... πνεύμα του Χέμινγουεϊ, ένας ουρανός βαθύς και ηλιόλουστος, μονοπάτια για ρομαντικό περίπατο και λαχταριστές, κουβανέζικες γεύσεις στο αγαπημένο εστιατόριο της Άριας Σωκράτους. Μέχρι να βρεθείς και να βρεθούμε εκεί, ας απολαύσουμε την αφήγηση της ίδιας για το μέρος.

Τα ταξίδια είναι η δεύτερή μου φύση, ένα ακόμα όνομα δίπλα στο δικό μου. Λατρεύω την κοσμοπολίτικη αύρα των μητροπόλεων, το να χάνομαι στους πολυσύχναστους φωταγωγημένους δρόμους, αυτή την έστω και πρόσκαιρη αίσθηση πως έστω και για μια στιγμή περπατάω στο κέντρο του σύμπαντος.

Αγαπώ να  αφουγκράζομαι αρώματα και γεύσεις μακρινές, πρωτόγνωρες, αλλά συγχρόνως και τόσο οικείες. Μέσα από τα ταξίδια έζησα χίλιες ζωές, αυτοπροσδιορίστηκα και αυτοαναιρέθηκα ταυτόχρονα. Μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω ένα μόνο ταξίδι που με σημάδεψε. Ένας μυθικός, σχεδόν εξωπραγματικός προορισμός είναι το Key West.

Η ομορφιά του Key West είναι εξωτική, αισθαντική, σχεδόν μυθική. Μια ανάμειξη της παλιάς κλασικής Φλόριδας και των νησιών Μπαχάμας, με μια πινελιά Νέας Ορλεάνης. Παρόλο που πρόκειται για ένα νησί, δεν δίνει καθόλου αυτή την αίσθηση, επειδή ενώνεται με το Overseas Highway που το συνδέει με το Μαϊάμι. 

Όταν όμως βρέθηκα εκεί, ξαφνικά ο χρόνος έχασε τη σημασία του.

Στα στενά του δρομάκια βρίσκονται διατεταγμένα παραδοσιακά εξοχικά, κάποια από αυτά βαμμένα με ζωηρά καλοκαιρινά χρώματα που η πάροδος του χρόνου τα έχει ξεθωριάσει.

Με τις αμμώδεις παραλίες και τα απαλά κύματα, αποτελεί το ιδανικό μέρος για να ατενίσει κάποιος τον ορίζοντα, να κολυμπήσει αμέριμνος στα κρυστάλλινα, σμαραγδένια νερά ή να καθίσει σε ένα παραλιακό εστιατόριο και να απολαύσει φρέσκα θαλασσινά με παγωμένη μπύρα, βυθίζοντας παράλληλα τα πόδια του στην ψιλή, χρυσαφένια άμμο.

Η εξωτική αυτή ομορφιά σαγήνευσε, ως άλλη Κίρκη, τον Αμερικανό συγγραφέα Έρνεστ Χέμινγουεϊ και η έλξη αυτή ήταν τόσο μεγάλη, ώστε να πάρει την απόφαση να κατοικήσει εκεί για περισσότερο από μια δεκαετία, πίνοντας καλοκαιρινά κοκτέιλς στα τοπικά μπαρ, πηγαίνοντας για ψάρεμα επί καθημερινής βάσεως και αντλώντας έμπνευση για να γράψει τα μεγαλύτερα αριστουργήματά του.

Το σπίτι του στην οδό Γουάιτχεντ 907, η Οικεία τού Έρνεστ Χέμινγουεϊ, όπου έζησε πάνω από μια δεκαετία, αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο ιστορικά μέρη της Αμερικής. Το σπίτι χτίστηκε το 1851 σε ισπανικό αποικιακό στιλ και βρισκόταν σε άθλια κατάσταση όταν η οικογένεια Χέμινγουεϊ το απέκτησε, αλλά ο ίδιος μπορούσε να δει πέρα από τα ερείπια και την καταστροφή, μπορούσε να εκτιμήσει τη μεγάλη αρχιτεκτονική κληρονομιά και την αύρα του συγκεκριμένου σπιτιού. 

Η αποκατάσταση και αναδιαμόρφωσή του έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 και σήμερα πλέον αποτελεί εθνικό-ιστορικό ορόσημο που επισκέπτονται και απολαμβάνουν χιλιάδες τουρίστες μέχρι και σήμερα. Το σπίτι αποτελείται από ευρύχωρα δωμάτια, ιδιαίτερα προσεγμένους και ωραίους κήπους και από μια τεράστια πισίνα, το χαρακτηριστικό γνώρισμα του σπιτιού, η οποία κτίστηκε το 1937 και το κόστος της ανέρχεται στο μυθικό για την εποχή ποσό των είκοσι χιλιάδων δολαρίων. Η παρουσία του Χέμινγουεϊ μπορεί να γίνει ιδιαίτερα αισθητή στο στούντιό του, όπου δημιούργησε μερικά από τα πιο γνωστά έργα του.

Αξιοσημείωτο είναι δε το γεγονός ότι αρκετές από τις γάτες που ζουν σήμερα στο μουσείο και ανέρχονται σε περίπου σαράντα με πενήντα είναι απόγονοι του αγαπημένου κατοικιδίου του Χέμινγουεϊ, μιας λευκής θηλυκής γάτας με έξι δάχτυλα, την οποία πήρε από έναν πλοίαρχο.

Ένας από τους πιο εμβληματικούς χώρους και το αγαπημένο καταφύγιο του Χέμινγουεϊ είναι το Sloppy Joes, ένα ατμοσφαιρικό εστιατόριο-μπαρ που αποπνέει την αυθεντική αύρα του Key West, με κουζίνα υψηλών προδιαγραφών για πολύ απαιτητικούς γευσιγνώστες. Στο κύριο μπαρ επικρατεί ένα ατελείωτο πάρτι μέχρι πρωίας και η ζωντανή μουσική ξεκινά από τις 12 το μεσημέρι και σταματάει στις 2 το πρωί!

Το δικό μου αγαπημένο μέρος είναι το ιστορικό κουβανέζικο εστιατόριο El maison de Pepe, το οποίο λειτουργεί από το 1909. Τόσο οι ντόπιοι όσο και οι τουρίστες το λατρεύουν, επειδή αποτελεί το σύμβολο της απαράμιλλης κλασικής γοητεία της παλιάς Φλόριδας.

Τα πιάτα που λάτρεψε ο ουρανίσκος μου ήταν τα αξεπέραστα σπιτικά νάτσος Pepe’s Cuban, με λεπτές φέτες από μπανάνα Αντιλλών, πασπαλισμένες με μικρούς κύβους ντομάτας, γουακαμόλε, picadillo και τυρί, και οι camarones empanizado, ελαφρά παναρισμένες τηγανιτές γαρίδες με σως μουστάρδας και σκόρδου.

Θα μπορούσα για ώρες να γράφω ασταμάτητα για τις ατελείωτες ομορφιές του εξωτικού αυτού νησιού, αλλά κάπου εδώ θα βάλω μια τελεία, επισημαίνοντας πως, αν θέλετε να μαγευτείτε και να ταξιδέψετε σε εξωτικά μήκη κύματος, το Key West είναι must.