Η τέχνη της τυροκομίας είναι μακρά και κατάγεται από τα ορεινά μέρη της Ελλάδας, εκεί όπου ξεκίνησαν στα σπίτια να παράγουν τα δικά τους τυριά. Από μόνη της, είναι μία ατέλειωτη θεματική που σε ταξιδεύει σε μοναδικές γεύσεις με άρωμα Ελλάδας, καθώς και σε μοναδικά τοπία που σκαρφαλώνουν ψηλά στις κορυφές.

Τυροκομία… μία τέχνη με μέλλον, καθώς, όσο προχωρά η τεχνολογία και η τεχνογνωσία, τόσο θα έχουμε στο τραπέζι μας πολλά τυριά, διαφορετικά και ιδιαίτερα, για κάθε γούστο και κάθε προτίμηση, και φυσικά ελληνικά.

 Άλλα πλούσια σε λιπαρά άλλα λιγότερα, με απαλές, σκληρές και ημίσκληρες υφές, ντυμένα με μπαχαρικά και πικάντικες πινελιές τα οποία απολαμβάνονται είτε σκέτα, είτε με εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, είτε σε συνδυασμό με πιάτα της επιλογής σου.

Σε κάθε σπίτι, σε κάθε τραπέζι αποτελούν «σταθμό» και αγαπιούνται σχεδόν από όλους. Η ποικιλία που υπάρχει πλέον είναι τεράστια, με πιο απλές επιλογές, αλλά και άλλες που σε αφήνουν με το «στόμα ανοιχτό», πολύ απλά λόγω της εξαιρετικής πρωτοτυπίας τους.

Η γιαγιά και ο παππούς σου σίγουρα θα έχουν να σου πουν ιστορίες για την πεντανόστιμη μυζήθρα, αλλά και για τη γευστικότατη γραβιέρα και φέτα που θα έφτιαχναν στο χωριό, με τα αρώματα να είναι τόσο αυθεντικά και παραδοσιακά όσο και η τέχνη τους.

Για αυτό, στρώσε τραπέζι και φιλοξένησε 3 από τα πιο νόστιμα ελληνικά τυριά που δεν θα χορταίνεις να απολαμβάνεις.

Στην Αμφιλοχία η Κεφαλογραβιέρα έχει ιστορία… και άπλετη νοστιμιά

Στην άκρη του Αμβρακικού κόλπου, η Αμφιλοχία φιλοξενεί και δίνει τροφή στα αιγοπρόβατα της περιοχής. Το γάλα τους είναι πλούσιο σε λιπαρά αλλά και σε αρώματα, με αποτέλεσμα να δίνει μία σειρά από σκληρά τυριά, ένα από τα οποία είναι η κεφαλογραβιέρα.

Όπως μαρτυρεί και το όνομά της, είναι ένα μείγμα κεφαλοτυριού και γραβιέρας, ξακουστό και πεντανόστιμο. Παρασκευάζεται από αιγοπρόβειο γάλα και την απολαμβάνεις κυρίως αυτούσια καθώς λιώνει στο στόμα. Συμμετέχει και στο μαγείρεμα, αλλά, πραγματικά, η συνοδεία με φρούτα, φρέσκο ψωμί και ελαιόλαδο, παξιμάδια και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς μπορεί να απογειώσει την εμπειρία σου.

Δεν μπορείς να επισκεφτείς τη Μυτιλήνη και να μη δοκιμάσεις Λαδοτύρι…

Μην παραξενευτείς αν είσαι σε κάποιο καφενέ της Μυτιλήνης και κατά τις 11 το πρωί σου προσφέρουν λαδοτύρι με ντόπιο αρωματικό σταφύλι.

Πρόκειται για ένα από τα κορυφαία και ξεχωριστά τυριά της Ελλάδας, καθώς είναι προέλευσης προστατευμένης ονομασίας, παρασκευάζεται αποκλειστικά και μόνο στο νησί της Λέσβου και, πιο ειδικά, στους ορεινούς όγκους του.

Παρασκευάζεται σε μικρά κεφαλάκια που ζυγίζουν 1-1½ κιλό και πιο παλιά, θα σου εξιστορήσουν οι ντόπιοι, το συντηρούσαν αποκλειστικά και μόνο μέσα σε ελαιόλαδο, για να προφυλάσσεται από αλλοιώσεις, ενώ παράλληλα δεχόταν τα κύματα ζέστης και κρύου το καλοκαίρι και τον χειμώνα αντίστοιχα, πράγμα που του έδινε μια ιδιαίτερα πικάντικη γεύση. Αν πιστέψεις ότι έχει μέσα πιπέρια και καρυκεύματα, κάνεις λάθος, είναι το μυστικό τους.

Πλέον, επειδή η συντήρησή του στο λάδι είναι ακριβή, το τοποθετούν μέσα σε στρώμα παραφίνης. Ένα απόλυτα αρωματικό τυρί και με πραγματική δική του προσωπικότητα. Αν βρεθείς στη Μυτιλήνη και επισκεφθείς χωριά, ζήτησε το λαδοτύρι συντηρημένο στο λάδι, αξίζει τον κόπο.

Η ΠΟΠ Ξινομυζήθρα του νησιού “ταράζει” τα κρητικά όρη…

Μπορεί με τον όρο Ξινομυζήθρα να έχεις συναντήσει πολλά τυριά στα περισσότερα νησιά του Αιγαίου, στην Κρήτη όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Και είναι διαφορετικά γιατί, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, είναι η μοναδική που από το 1994 έχει αποκτήσει καθεστώς Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης.

Η παραγωγή της είναι εξαίσια, αφού συνδυάζει σύγχρονες και παραδοσιακές τεχνικές. Στα χωριά της Κρήτης, κάνε μία στάση σε μονάδες, ζήτησε να δοκιμάσεις και ρώτα παλιούς παραγωγούς ή κτηνοτρόφους, γιατί διαφέρει ιδιαίτερα από χέρι σε χέρι.

Η γεύση της παραδοσιακής ξινομυζήθρας είναι πιο πικάντικη από εκείνης που κυκλοφορεί στην αγορά. Και η υφή της πιο στεγνή, όχι τόσο κρεμώδης. Συγγενεύει, γευστικά, με τα δύο άλλα λευκά τυριά ΠΟΠ της Κρήτης, το Ξύγαλο Σητείας και το Πηχτόγαλο Χανίων, με τη διαφορά ότι αυτά παράγονται από πλήρες γάλα.