Φυσικά και δεν χρειάζεται να έχεις ταξιδέψει σε έναν τόπο για να τον γευτείς, πολλές φορές οι γεύσεις σε ταξιδεύουν από μόνες τους. Πόσο μάλλον οι γεύσεις του Μεξικού και της κουζίνας του, που είναι γνωστές πλέον στην ελληνική κουλτούρα.

Το κοκτέιλ Σανγκρίτα είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό καθημερινό κοκτέιλ και σίγουρα δεν θα σου περάσει απαρατήρητο. Γλυκόξινο και καυτερό, με ένα ιριδίζον πορτοκαλί χρώμα.

Πώς σερβίρεται

Η παράδοση θέλει το συγκεκριμένο κοκτέιλ να σερβίρεται σε δύο ποτήρια, το πρώτο να είναι χαμηλό ποτήρι –ιδανικά ουισκιού– με τον τροπικό χυμό και να ακολουθεί το κλασικό σφηνάκι ξεχυλισμένο από λευκή μεξικάνικη τεκίλα. Τα πίνουμε εναλλάξ, γουλιά γουλιά. Αν θες να το κάνεις πιο παιχνιδιάρικο, σέρβιρέ το σε δύο σφηνάκια και… “άσπρο πάτο”.

Προέλευση

Σύμφωνα με την παράδοση, η Σανγκρίτα γεννήθηκε όταν κάποιοι πότες έριξαν τον χυμό από ένα μπολ μιας σαλάτας pico de gallo, κάτι σαν την ντοματοσαλάτα αλά μεξικανικά (δες εδώ συνταγή του Άκη), καρυκευμένο με αλάτι, λάιμ και νιφάδες τσίλι. Αν και η Σανγκρίτα ήταν ελάχιστα γνωστή εκτός της Πολιτείας του Χαλίσκο μέχρι τον 20ο αιώνα, εξαπλώθηκε με τα χρόνια σε μεγάλο μέρος της χώρας.

Υλικά

90ml φρέσκο χυμό πορτοκαλιού

90ml χυμό ροδιού

60ml χυμό ντομάτας (συμπυκνωμένο ή φρέσκο)

2κ.σ. Καυτερή σάλτσα (σάλτσα τσίλι)

1 πρέζα αλάτι

Διαδικασία

Βήμα 1: Ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί σε ένα μπολ και το βάζουμε στο ψυγείο να κρυώσει για 1-2 ώρες

Βήμα 2: Μόλις έχει παγώσει, δοκιμάζουμε ξανά και ισορροπούμε τη γεύση βάσει της αρεσκείας μας

Σερβίρουμε σε χαμηλό ποτήρι και στο πλάι ένα σφηνάκι λευκής τεκίλας

Επίγευση

Οι συνταγές για το κοκτέιλ αυτό ποικίλλουν από περιοχή σε περιοχή και από μπαρ σε μπαρ. Στην Ελλάδα είναι δυσεύρετο, αλλά το lockdown σού δίνει άπλετο χρόνο για να το δημιουργήσεις στο σπίτι σου. Άλλες εκδοχές του ποτού αυτού περιλαμβάνουν φρέσκα νεράντζια ή αλλιώς πορτοκάλια της Σεβίλλης, κρεμμύδια ή/και σιρόπι γρεναδίνης. Αν θες ένα προσωπικό τιπ, σέρβιρε το σφηνάκι σου με μια φέτα τουρσί που θα απογειώσει την εμπειρία σου.

Κάθε γουλιά Σανγκρίτα πρέπει να έχει μια ισορροπία γλυκόξινου και καυτερού. Θα πρέπει η σύστασή του να είναι τόσο όσο –ούτε πολύ αραιή αλλά ούτε και πολύ πηχτή– και να έχει το spiciness που να σε κάνει να θες κι άλλο.