Όταν ακούς τη λέξη "croissant"  ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στον νου; Μα φυσικά, το πιο διάσημο Παριζιάνικο γλυκό, για να ξεκινήσεις γευστικά τη μέρα σου.

Οι ρίζες του croissant πηγαίνουν πίσω στο χρόνο και ειδικά στον 13ο αιώνα, στη Βιέννη, όπου ήταν γνωστό ως "kipferl", και παρασκευαζόταν είτε απλό ή με διάφορα συστατικά (σοκολάτα, βανίλια ή μαρμελάδα). Τομή για τη μετεξέλιξή του από την απλή μορφή του kipferl, πριν από την εφεύρεση των viennoiseries, αποτελεί το έτος 1839, όταν ένας αυστριακός αξιωματικός πυροβολικού ίδρυσε ένα βιεννέζικο αρτοποιείο ("Boulangerie Viennoise") στο Παρίσι. 

Αυτό το αρτοποιείο, το οποίο σέρβιρε βιεννέζικες σπεσιαλιτέ, συμπεριλαμβανομένου του kipferl και του ψωμιού της Βιέννης, έγινε γρήγορα δημοφιλές και ενέπνευσε Γάλλους μιμητές, καθώς και την ιδέα του viennoiserie, ενός όρου του 20ού αιώνα, για υποτιθέμενο στυλ γλυκών της Βιέννης. Η γαλλική έκδοση του kipferl ονομάστηκε έτσι για το σχήμα της ημισελήνου (κρουασάν) και έχει γίνει ένα σχήμα αναγνωρίσιμο σε όλο τον κόσμο.

Οι θρύλοι περιλαμβάνουν ιστορίες των λαών της Ευρώπης σχετικά με τον εορτασμό της ήττας των δυνάμεων Umayad από τους Φράγκους στη μάχη του Tour ή, σύμφωνα με άλλες πηγές, με τον εορτασμό της ήττας των Οθωμανών από τις Χριστιανικές δυνάμεις στην πολιορκία της πόλης, όταν οι αρτοποιοί έμειναν ξύπνιοι όλη τη νύχτα, άκουσαν τη λειτουργία της σήραγγας και σήμαναν τον συναγερμό που ξύπνησε τους υπερασπιστές της πόλης.

Το kipferl - η γερμανική λέξη για την "ημισέληνο" - έγινε αυτό το σύμβολο. Για τους Αυστριακούς, η κατανάλωση ενός kipferl ήταν μια συμβολική μαγειρική αναπαράσταση της νίκης επί των Τούρκων. 

Με τα χρόνια, το croissant εξελίχθηκε, καθώς οι αρτοποιοί προσέθεσαν περισσότερο βούτυρο στα ασταθή αριστουργήματά τους. Αν και το croissant δεν είναι αρχικά ένα γαλλικό είδος ζαχαροπλαστικής, βρίσκεται στο γαλλικό αρτοποιείο από τη δεκαετία του 1920, όταν οι αρτοποιοί τελειοποίησαν το σχήμα και τη συνταγή των croissant που γευόμαστε κάθε πρωί.