Τα Χριστούγεννα έχουν μπουκάρει φουριόζικα στους δρόμους του κόσμου – και της Αθήνας βεβαίως βεβαίως. Και ακριβώς για αυτό το λόγο, κάνοντας ένα break από τις νοητές συνδέσεις ανάμεσα στις πόλεις, αποφασίζω να σας εκθειάσω (για άλλη μια φορά, ας μην κρυβόμαστε) την αγαπημένη μου Αθήνα, όταν ντύνεται τα γιορτινά της.

Της Άντας Κουγιά

Εμείς οι αθεράπευτοι Αθην-αίοι μπορεί να αγαπάμε αυτή την πόλη ακόμη και Δεκαπενταύγουστο με 44˚C, όμως ξέρουμε πολύ καλά ότι μια από τις πιο όμορφες εποχές της είναι αυτή των Χριστουγέννων. Ναι, πάλι για μας θα μιλήσω. Για μας που η ποιητικότητα αυτής της πόλης έχει περάσει στα κύτταρά μας και δεν την αλλάζουμε με τίποτα. Κι αν κάποιοι από εμάς μισούμε τα Χριστούγεννα, έχουμε την Αθήνα να μας παρηγορεί.

Μέρες χριστουγεννιάτικες

Οι αθηναϊκές γιορτινές μέρες έχουν μια ατμόσφαιρα που δύσκολα βρίσκεις σε άλλες πόλεις. Τις περισσότερες φορές είναι ηλιόλουστες με μπόλικο κρύο στη σκιά ∙ οπότε δε μας κάνει εντύπωση που ο περισσότερος κόσμος δεν κρύβεται στα πλακόστρωτα στενά, αλλά παρελαύνει στις μεγάλες λεωφόρους. Εκείνες, στολισμένες και πολύβουες, μας ανέχονται αγόγγυστα, να κάνουμε τα ψώνια μας, την περατζάδα μας, να αγκαλιαστούμε με φίλους, να απολαύσουμε τα ρεπό μας, να βρούμε μέρη μικρά ή μεγαλύτερα για να πιούμε ζεστές σοκολάτες, τσάγια ή πολύωρους καφέδες για να προλάβουμε να μοιραστούμε νέα, λέξεις και στιγμές. Κι είναι δύσκολο να βρεις εικόνες και λέξεις για να μεταδώσεις αυτή την αστική, χριστουγεννιάτικη γοητεία. Θαλπωρή, καπνός πάνω από κούπες, γάντια στο χέρι, selfie και βιντεοκλήσεις, σακούλες πολύχρωμες με ψώνια, χαμόγελα και κάπου κάπου μια γλυκιά νοσταλγία για καιρούς παιδικούς και ανεπιστρεπτί περασμένους.

Νύχτες γιορτινές

Κι αν οι μέρες έχουν κάτι ζεστό, οι χριστουγεννιάτικες νύχτες έχουν κάτι αποστασιοποιημένο και ανθρώπινο συνάμα. Για να το εξηγήσω, θα παραθέσω κάτι που έγραψα για το περιοδικό Η Πόλη Ζει: «Τα άπειρα λαμπιόνια και στολίδια της πόλης μού δημιουργούν μία αίσθηση πέπλου που με τυλίγει και με πνίγει και, έξω από αυτό, υπάρχει ένα παχύ σκοτάδι που με ρουφάει». Ναι, τα λαμπιόνια για κάποιους είναι φωτεινοί σηματοδότες γιορτής και χαράς. Για κάποιους είναι ένα μέσον εσωστρέφειας σε έναν κόσμο που δεν είναι τόσο παραμυθένιος όσο λανσάρεται. Κι έτσι, αποστασιοποιείσαι. Αν όμως σηκώσεις το πέπλο και αφήσεις το παχύ σκοτάδι να σε ρουφήξει, μπορεί να ζήσεις ξέφρενες και διαφορετικές νύχτες πέρα από τα συνηθισμένα. Οι άνθρωποι της πόλης είναι πιο ανοιχτοί στις γνωριμίες, το σπάσιμο της καθημερινότητας επιτρέπει σε άγνωστους να γίνουν μια παρέα, ενώ οι φίλοι που αγαπούν τις γιορτές και δεν απομονώνονται από τη μοναξιά των λαμπιονών μπορούν να σε παρασύρουν σε χριστουγεννιάτικα πάρτι που μόνο η Αθήνα ξέρει πώς να τα καλλιεργεί και να τα φιλοξενεί.

Ξημέρωμα κάτω απ’την Ακρόπολη

Αν δεν έχεις ζήσει χριστουγεννιάτικα ή πρωτοχρονιάτικα ξημερώματα κάτω απ’την Ακρόπολη, ψηλά στο λόφο του Στρέφη ή στο Λυκαβηττό, ήρθε η ώρα να το κάνεις. Αρχαία μάρμαρα, κεραίες τηλεόρασης, ταράτσες, βουητό, κρύο και ροζ χρώματα από την ανατολή, λαμπιόνια πολύχρωμα και μεγάλες λεωφόροι, φίλοι και άγνωστοι, πόλη και ουρανός ανακατεύονται και εύχονται από καρδιάς: «Καλή χρονιά από την Αθήνα, τη μία και μοναδική».