Ποτέ δεν είναι νωρίς ή αργά για μια απολαυστική βόλτα στο Βερολίνο. Μια ευρωπαϊκή πόλη με χαρακτήρα και προσωπικότητα, με μυριάδες γεύσεις και μυρωδιές, με την τέχνη διάχυτη και τον ερωτισμό επίσης. Και όχι, δεν έχει ίσως την αριστοκρατική αίγλη του Λονδίνου, αλλά στα μάτια του Silot, ο οποίος δεν έχει ταξιδέψει και λίγο σε αυτήν τη ζωή, το Βερολίνο κερδίζει κατά κράτος.

Ας πάμε, λοιπόν, ένα Βερολίνο με τον ποπ καλλιτέχνη της καρδιάς μας (των καρδιών μας, actually, που δεν έχουμε ιδέα πού πάνε) σε μια πόλη όπου όσοι την αγαπούν επιλέγουν πάντα να επιστρέφουν. Έτοιμοι να την ερωτευτούν από την αρχή.

Έτυχε και, όταν πήγα στο Λονδίνο, έμεινα κιόλας έναν χρόνο εκεί. Πίστευα ότι ήταν το αγαπημένο μου μέρος στην Ευρώπη. Μέχρι που το 2019 πήγα μια εβδομάδα ταξίδι στο Βερολίνο, ε και αυτό ήταν, ερωτεύτηκα. 

Με το που πατήσαμε το πόδι μας στο Βερολίνο με τη φίλη μου Κατερίνα Ζ. κάπως νιώσαμε μια ελευθερία. Νιώσαμε ότι αυτή η πόλη θα μπορούσε να είναι η πόλη που θα μέναμε για χρόνια! 

Γενικά η αύρα του Βερολίνου είναι φουλ Urban. Δηλαδή η Urbanίλα στο απόγειό της. Μια κάπως γκριζοκαφέ πόλη με δρόμους γεμάτους street art και χαλαρούς κατοίκους. Μέναμε σχετικά κοντά στο κέντρο, περίπου 20 λεπτά. Σαν να λέμε Κολιάτσου-Σύνταγμα. Πολύ εύκολη πόλη, με εύκολα μέσα μαζικής μεταφοράς, με αγαπημένο μου το τραμ. Το κακό είναι ότι δεν θυμάμαι σχεδόν ποτέ ονόματα τοποθεσιών. Πόσο μάλλον με γερμανική ονομασία. Το Βερολίνο για μένα είναι τα ζεστά καφέ του, τα γκρίζα πάρκα του και οι τοίχοι γεμάτοι τέχνη.

Αγαπημένα καφέ που λάτρεψα ήταν το Silo cafe στο Φριντριχσάιν για υπέροχο brunch και ψαγμένο καφέ, το Five Elephant για θεϊκό τσίζκεϊκ, το Ηome cafe στο Schillerkiez για φανταστική σπιτική σούπα και λαχταριστά κέικ. Θυμάμαι ότι και το φαγητό εκεί μου άρεσε, αν και δοκιμάσαμε κυρίως ασιατική κουζίνα. Δυστυχώς δεν έχω συγκρατήσει ονόματα εστιατορίων.

Μουσική, η μουσική παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο Βερολίνο, συναυλίες, lives σε μικρά καφέ και δρόμους, θα σε κάνουν να ερωτευτείς ακόμα και ακούρδιστες νότες.

Θυμάμαι ένα live σε ένα πολύ μικρό χώρο, νομίζω ήταν υπό κατάληψη. Πηγαίνοντας στην τουαλέτα, με έκπληξη είδα αυτοκόλλητα από τις Τρεις Χάριτες! Κι όμως, δεν είχα πιει, αλήθεια! Ο χώρος λέγεται Gelegenheiten και πάντα κάτι παίζει εκεί να ακούσεις και μάλιστα με μικρή οικονομική συμμετοχή. Ρίχνεις όσα θες μέσα σε μια γυάλα. 

Τι να πω τώρα για τα μουσεία; Αχ, τα μουσεία και οι γκαλερί! Είδα διάφορα, κάποια όχι τόσο εντυπωσιακά. Κάποια είχαν θησαυρούς, όπως το Berlinische Galerie, θα μπορούσα να χαζεύω ώρες εκεί μέσα. Ντοκιμαντέρ σε μικρές σκοτεινές αίθουσες, πελώριοι καμβάδες και ένα εμβληματικό λευκό απλωνόταν σε όλο τον χώρο. 

Μπαρ, μουσική και ποτό πάνε μαζί, οπότε αν θες ένα χαλαρό ποτό και μουσική (όχι live) σίγουρα θα βρεις ένα αγαπημένο εκεί, το δικό μου αγαπημένο ήταν το Cafe Cinema, σε μια άλλη διάσταση θα μπορούσε να είναι το δικό μας BOOZE στην Αθήνα, στα αρχικά του χρόνια όμως. Α! Και το Du Beast που έχει και Έλληνες ιδιοκτήτες, με πολύ ωραία ποτά και μουσικάρες. Πετύχαμε και ένα θεσπέσιο φεστιβάλ μίνι κόμικ στο υπόγειό του. Και μια και είπα cinema, ναι πήγα και σινεμά! Σε ένα πολύ μικρό cozy σινεφίλ σινεμά που θες να βάλεις μέσα το κρεβάτι σου και να μείνεις εκεί. Το σινεμά λέγεται Lichtblick-KINO στην πολύ όμορφη περιοχή του Kollwitzkiez. 

Στο Βερολίνο, απλά περπατάς στον δρόμο και νιώθεις την ζεστασιά αυτής της πόλης, αν και έχει ψόφο τον χειμώνα. Έχει επίσης πολύ ωραίες υπαίθριες αγορές, με street food και όχι μόνο. Ο κόσμος φλερτάρει φουλ σε αυτή την πόλη. Ανοιχτά και πολύ ευγενικά. Μια πόλη ελεύθερη, γεμάτη τέχνη, γεμάτη πάρκα και κόσμο, όχι σκυθρωπό. 

Μια πόλη που δεν κάνει τίποτα, αλλά λάμπει κάπως. Φάε τη σκόνη του, Λονδίνο.