Πνεύμα ανήσυχο και, πάνω από όλα, καλλιτεχνικό, ο Ιορδάνης Σιδηρόπουλος κατέχει εξέχουσα θέση στη μουσική σκηνή, με πλούσιο και ποικίλο έργο. Η μουσική του δεν βρίσκει όρια, αλλά αφήνεται ελεύθερη να εμπνεύσει και να προκαλέσει έντονες συγκινήσεις. Όρια, φυσικά, δεν έχει ούτε η ταξιδιωτική του διάθεση και η δίψα του για νέες εμπειρίες. Για χάρη του FollowGeorge.gr συνθέτει τις μελωδίες ενός αγαπημένου του προορισμού, της όμορφης Σαρδηνίας…

 Τα ταξίδια πολλές φορές μας δείχνουν ποιος είναι ο άλλος μας εαυτός, αυτός που περιμένει να “ξυπνήσει”, να δει, να τρέξει, να αναπνεύσει άλλον αέρα, να ελευθερωθεί από κοινωνικούς και φυσικούς περιορισμούς, να ζήσει κι άλλες ζωές στο πλαίσιο της μίας, να μάθει και να ολοκληρωθεί ως οντότητα, αποκτώντας μια σφαιρική αντίληψη του κόσμου. Ίσως πολλοί συνάνθρωποί μας να μην έχουν την πολυτέλεια της οικονομικής ή χρονικής άνεσης για συχνά ή πολλά ταξίδια, ειδικά στις δύσκολες εποχές που διανύουμε, αλλά έστω και ένα ταξίδι το αξίζουν και μπορούν να το πραγματοποιήσουν όλοι κάποτε, το οφείλουν, πολύ περισσότερο, στον εαυτό τους. Εμείς, ως λάτρεις τέτοιων αποδράσεων και μέλη της αεροπορικής οικογένειας, μπορούμε να εγγυηθούμε πως έστω και ένα ταξίδι μακριά από τα συνηθισμένα αρκεί, για να σε κάνει να δεις τη ζωή και τους ανθρώπους ανά τον κόσμο με διαφορετικό μάτι.

Όταν σκέφτομαι ποιο θα ήταν το ταξίδι των ονείρων μου, το μυαλό μου με πάει σε μυστηριακά μέρη και το πρώτο από όλα είναι σίγουρα το Machu Picchu. Ακόμα και από τις εικόνες που κυκλοφορούν εισπράττω ενέργεια, ιστορία και κουλτούρα που θα ήθελα να γνωρίσω από κοντά. Από μικρός ονειρευόμουν τέτοια ταξίδια, ενώ ακόμα και το βίντεο του μουσικού μου κομματιού Beautiful Earth, που είχα γράψει μικρότερος, συνοδεύεται από πολύ όμορφα μέρη, στα οποία θα ήθελα πολύ να ταξιδέψω κάποια στιγμή.  

Στο Machu Picchu δεν έχω πάει ακόμη... Από τα ταξίδια που έχω κάνει, ξεχωριστή θέση για μένα έχει εκείνο στη Σαρδηνία, μια υπέροχη εμπειρία που θα άξιζε να μοιραστώ στο FollowGeorge.gr

 Η Σαρδηνία είναι ένα μέρος μαγικό, με ενέργεια που σε αναζωογονεί και υπέροχο κλίμα που βρίσκεται στο δυτικό πέλαγος της Ιταλίας. Δεν κρύβω πως έχω σκοπό επιστρέφω συχνότερα και τακτικά εκεί, γιατί με κέρδισε από την πρώτη στιγμή...

Πρώτη φορά βρεθήκαμε εκεί με -ως συνήθως για εμένα- μουσική διάθεση, τον Ιούνιο του 2019, καθώς ήμουν καλεσμένος να συμμετάσχω παίζοντας και τραγουδώντας στο Respir´árte Festival 2019, που έγινε στο πανέμορφο κεντρικό και ιστορικό Parco di Monserrato, στην πόλη Sassari.

Έπειτα, κάναμε αρκετά... επισκέφτηκα το Alghero με τον ευωδιαστό παραθαλάσσιο και κοσμοπολίτικο αέρα του, τα ωραία εστιατόριά του, τα εξαιρετικά χειροποίητα βραχιόλια και περιδέραια, φτιαγμένα από θαλασσινά κοράλλια, και τα πλακόστρωτα δρομάκια που οδηγούν σε καθεδρικούς ναούς χτισμένους από την Ισπανική κυριαρχία στο νησί. Έμεινα το περισσότερο διάστημα στην Bosa, όπου και ανακάλυψα τη Malvasia, ένα εξαιρετικό κρασί για το οποίο φημίζεται το μέρος. Επίσης, "καταχράστηκα" -όπως ο κάθε τουρίστας που σέβεται τον εαυτό του- το κατά δύναμιν τη θέρμη και τις ακτίνες του ήλιου στις χαρακτηριστικές ηφαιστειογενείς παραλίες που δημιουργούν πετρώδη σχήματα, που μόνο η καλλιτεχνία της φύσης μπορεί να αποδώσει. Θυμάμαι να βλέπω τον ήλιο να δύει πίσω από τον βράχο που οι κάτοικοι ονομάζουν "Ο κοιμώμενος γίγαντας", λόγω του χαρακτηριστικού σχήματός του (μοιάζει σαν ένας γίγαντας να έχει ξαπλώσει ανάσκελα στη θάλασσα) και να λέω αυθόρμητα στον εαυτό μου: ¨God Lives here¨.

Επέστρεψα στην Bosa το καλοκαίρι του 2020 για ακόμη ένα φεστιβάλ και για να γνωρίσω πολύ ωραίους ανθρώπους, με τους οποίους θα έχουμε μέλλον, όσον αφορά καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Παρέα, λοιπόν, με τις υπέροχες Antonella Scanu και Ελένη Μπακάλη, γυρίσαμε το βίντεο της δικής μου διασκευής του παραδοσιακού τραγουδιού της Σαρδηνίας "Deus ti Salvet Maria", κατά τα γυρίσματα του οποίου μάς "γυρίσανε" κυριολεκτικά από Nuraghe σε Nuraghe και από τον έναν αρχαιολογικό χώρο στον άλλο. Τα Nuraghe (Νουράγκι) της Σαρδηνίας, τα οποία είναι χαρακτηριστικά του νησιού και μοναδικά, λέγεται πως είναι παλιότερα από τις πυραμίδες της Αιγύπτου και ολόκληρο το νησί είναι γεμάτο από αυτά σε διάσπαρτα μέρη. Είναι ένας πραγματικά πολύ ιστορικός τόπος, όπου, αν κάποιος ψάξει, θα βρει μέχρι και σύνδεση με τις ελληνικές ομηρικές ιστορίες. 

Αξιοσημείωτη είναι η εντυπωσιακή αρχιτεκτονική των σπιτιών στην Bosa, όπου τα σπίτια, στην πλειοψηφία τους, είναι χτισμένα πίσω στο 1600, έχουν -πολλά από αυτά- χαμηλά ταβάνια και το κάθε δωμάτιο είναι ένας ξεχωριστός όροφος. Κτίσματα που σε ταξιδεύουν αβίαστα στον χρόνο. Επίσης κάτι άλλο που μου έμεινε αξέχαστο είναι η pizza του Giovanni… Εκείνα τα θεσπέσια παγωτά… Δεν περιγράφω άλλο! 

Θα επιστρέφω σίγουρα για όλες τις ομορφιές της, για περισσότερες μουσικές και ανταλλαγή κουλτούρας, αλλά και για να μιλήσω, επίσης, με ντόπιους ανθρώπους "παλιάς κοπής/γενιάς" (σε στιλ έρευνας), για να μάθω περισσότερα αναφορικά με την ιδιότητά τους ως τους παγκοσμίως περισσότερο αιωνόβιους ανθρώπους. Μου ακούγεται λογικό πλέον, αφού γνώρισα το νησί και ένιωσα την ενέργειά του. 

Το "ωραίο" μετά από τέτοια ταξίδια είναι οι πλούσιες αναμνήσεις που κάποιος μπορεί να δημιουργήσει. Προσωπικά αναπολώ το ηλιοβασίλεμα και την τέλεια ξαστεριά από τη βραχώδη μεριά της παραλίας Bosa Marina, καθώς πιστεύω ότι είναι από τα πιο ωραία ηλιοβασιλέματα που έχω δει. Αυτό που σίγουρα δεν θα ξεχάσω είναι ένα βράδυ που χαθήκαμε πάνω σε κάτι βράχους, αφού ξεχαστήκαμε μετά το ηλιοβασίλεμα και αφού υποδεχτήκαμε τα αστέρια και ψάχναμε το δρόμο της επιστροφής με ένα φακό κινητού με χαμηλή μπαταρία. Μπορεί να ακούγεται κάπως scary, αλλά ήταν η πρώτη φορά που χάθηκα έτσι και που ήθελα να μη γυρίσω, αλλά να κοιμηθώ εκεί, πάνω στον βράχο, μέχρι το πρωί. Τελικά -δυστυχώς ή ευτυχώς- βρήκαμε τον δρόμο για το αυτοκίνητο.

Οι ντόπιοι ήταν υπέροχοι και με αισθητική! Νιώθω τη Σαρδηνία σαν δεύτερο σπίτι μου. Με έκαναν να νιώσω τόσο οικεία και ξεχωριστά, ειδικά οι αδερφές Antonia και Giovanna Scanu, με όλα τα ωραία φαγητά και την πλούσια φιλοξενία τους. Φάγαμε, ήπιαμε, μιλήσαμε και τραγουδήσαμε, μέχρι αργά το πρωί, σε έναν αυτοσχέδιο πάγκο μαζί με ντόπιους... Εγώ τους έπαιζα Πασχαλίδη και Ξυλούρη και εκείνοι μου έπαιζαν Paolo Cοnte! Μοιάζουμε τόσο πολύ, παρά τις γλωσσικές διαφορές... ελπίζω να διατηρηθεί αυτή ή απλότητα και ζεστασιά που χαρακτηρίζει τους μεσογειακούς λαούς… Θα το έλεγα ελπίδα για τον κόσμο αυτό το πνεύμα!

Μακάρι για όλους να υπάρχουν συχνά οι ευκαιρίες για τέτοιου είδους εμπειρίες και ταξίδια εντός και εκτός Ελλάδος. Είναι θεωρώ σημαντικό και σίγουρα θεωρώ τον εαυτό μου προνομιούχο, που έχω ταξιδέψει λόγω μουσικής αλλά και λόγω αεροπορίας!

Μιλώντας ακόμη για Σαρδηνία, θα συνέστηνα ανεπιφύλακτα, εκτός των άλλων, Cagliari, Alghero και Bosa. Cagliari για αίγλη, Alghero για ποίηση και Bosa για χαλάρωση και οικειότητα. 

Κλείνοντας, το καλύτερο αναμνηστικό είναι οι άνθρωποί μου, οι φίλοι/ες μου που είναι από εκεί και που πάντα θα μου δείχνουν τον δρόμο πίσω. Κάποια κολιέ και βραχιόλια από το Alghero, που χάρισα σε αγαπημένες μου φιγούρες και που θα μου θυμίζουν το μέρος, και βεβαίως το βίντεό μου... "Deus ti Salvet Maria", που θα μου δείχνει απευθείας όλα αυτά τα ωραία χρώματα των ταξιδιών μου στη Σαρδηνία.

Επίσης, ο ήλιος και τα ταξίδια, σε συνδυασμό με την τέχνη, είναι καύσιμα της ψυχής, της αγάπης για τον άνθρωπο και τη γη μας, και της φαντασίας μας, μιας δραστηριότητας που μας χαρακτηρίζει και μας ξεχωρίζει ως είδος.