Γνώριζες για την τεράστια παράδοση της Βουλγαρίας στην παραγωγή βιομηχανικής αιθυλικής αλκοόλης, που διατίθεται σχεδόν σε όλες τις βαλκανικές χώρες, αλλά και σε κάποιες τις κεντρικής Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής; Είναι αλήθεια, η Βουλγαρία παράγει 180 εκατομμύρια λίτρα αποσταγμάτων τον χρόνο. Ένα όμως είναι το παραδοσιακό απόσταγμα που συμβολίζει τη φιλοξενία και το γλέντι στη γειτονική χώρα, μοιάζοντας αρκετά με αυτό που εδώ στην Ελλάδα αποκαλούμε ρακή.

Και το όνομα αυτού... ρακία!

Σύμφωνα με τον κοσμοπολίτη bartender και bar educator Γιάννη Κοροβέση, “η rakia ερμηνεύεται ως ένας πολυσυλλεκτικός όρος μπράντι από φρούτο που συναντάται στις περισσότερες βαλκανικές χώρες και, όπως είναι φυσικό, κάθε μία από αυτές τις χώρες τη θεωρεί εθνικό της ποτό. Και ενώ πάνω κάτω πρόκειται για το ίδιο ποτό, η διαδικασία και η ποιότητα παραγωγής διαφέρουν από χώρα σε χώρα, ανάλογα με την εκάστοτε εθνική νομοθεσία, τη διαθεσιμότητα των φρούτων και τη μέθοδο απόσταξης”.

Η παραγωγή ποιοτικής ρακίας δεν εξαρτάται μόνο από την πρώτη ύλη, το σταφύλι ή το φρούτο, που χαρακτηρίζει το τελικό προϊόν. Μεγάλη σημασία έχει η συνταγή και η τεχνική, που μένει απαράλλαχτη με το πέρας των χρόνων. Τα σταφύλια μαζεύονται με το χέρι αποκλειστικά και καμία μηχανική τεχνική συλλογής δεν επιτρέπεται. Τα στέμφυλα αποστάζονται αμέσως προκειμένου να διατηρηθεί η αρωματική φρεσκάδα και να αποδοθεί με ακρίβεια ο χαρακτήρας του σταφυλιού. Τέλος, το προϊόν ωριμάζει σε ειδικά δρύινα βαρέλια από τα τοπικά όρη Standja, ολοκληρώνοντας τον ευγενή χαρακτήρα του αποστάγματος. Μερικά είδη, μάλιστα, μένουν για πολύ καιρό σε βαρέλια από βελανιδιά, για να αποκτήσουν μια πιο μαλακιά γεύση και ένα υπέροχο καφέ-χρυσό χρώμα.

Η βουλγαρική rakia χωρίζεται σε δύο βασικές κατηγορίες, με βάση το κεντρικό της συστατικό. Έτσι, έχουμε τη rakia από σταφύλι και αυτήν από τα υπόλοιπα φρούτα, με κυριότερο το δαμάσκηνο. Υπάρχουν όμως και rakia με βάση το βερίκοκο, το ροδάκινο, το κεράσι, ακόμα και το μήλο -θα σου θυμίσουν αγαπημένα λικέρ φρούτων, σαν αυτά που ξέρουν καλά να φτιάχνουν οι Ελληνίδες γιαγιάδες.

Με 40% περιεκτικότητα σε οινόπνευμα, μιλάμε για ένα πολύ δυνατό ποτό, οπότε μην το υποτιμήσεις. Παρέα με τους γλεντζέδες Βούλγαρους, τα 1-2 σφηνάκια μπορούν εύκολα και χωρίς να το καταλάβεις να πολλαπλασιαστούν!

Δεν είναι το μόνο ποτό που συνοδεύει τα παραδοσιακά βουλγάρικα τραπέζια. Σε αυτά πρωταγωνιστεί το αϊράνι (τύπος ξινού γάλακτος), το κρασί (σε πολλές και ενδιαφέρουσες ποικιλίες), η μαστίχα, η μέντα, το ετάρ (μοιάζει με μηλίτη ή με αρωματική σόδα, καλύτερα), ενώ οι Βούλγαροι εκτιμούν πολύ και το ανθρακούχο νερό.

Τον χειμώνα έχει την τιμητική του το ρακόμελο που φτιάχνεται με ρακί που βράζει με μέλι ή με ζάχαρη, ενώ το καλύτερο συνοδευτικό για τη ρακία αποτελεί, φυσικά, η βουλγαρική σαλάτα σόπσκα, με ντομάτες, αγγούρι, τριμμένο ή κομματιασμένο τυρί φέτα, πιπεριά, μαϊντανό και κρεμμύδι.

Στην υγειά σου ή αλλιώς… ναζντράβιε!