Το Λονδίνο το είχα πάντα στο μυαλό μου ως δεύτερη επιλογή. Δε σου κρύβω ότι αποφεύγω να πηγαίνω σε όλους τους «εύκολους» προορισμούς από Αθήνα ή σε μέρη όπου υπάρχουν πάρα πολλοί τουρίστες, εκτός αν έχω ένα local στοιχείο, έναν γνωστό ή μια συμβουλή για να βρεθώ στα καλύτερα. Μιας και ζω στο Δουβλίνο πια, αποφάσισα να πάω έστω για ένα τριήμερο «σκάρτο» και να σχηματίσω την προσωπική μου άποψη για αυτήν την πολυπολιτισμική πρωτεύουσα.

Οι προσδοκίες μου χαμηλές, η ανάγκη μου, δε, να με διαψεύσω επιτακτική. Είχα φτάσει σχεδόν στο ξενοδοχείο όπου θα έμενα, ένα παραδοσιακό, πολυτελές κτήριο στην περιοχή Paddington. Η γειτονιά με εντυπωσίασε, τα σπίτια, η αρχιτεκτονική, ακόμα και το γεγονός πως την έχω ξαναδεί στην ομώνυμη ταινία και είναι ακριβώς όπως τη φανταζόμουν. Είναι πολύ πρωί και ανυπομονώ να εξερευνήσω την πόλη μέσα από τα δικά μου πλέον μάτια. Δίπλα στο ξενοδοχείο βρίσκεται το Hyde Park, το σιντριβάνι προς τιμήν της Πριγκίπισσας Νταϊάνα, το καταπράσινο τοπίο, ο περίπατος με έναν καφέ στο χέρι και, φυσικά, καταλήγω στο Παλάτι του Buckingham.

Έχω ήδη αλλάξει γνώμη και ανυπομονώ να τα δω όλα. Το επόμενο πρωί θα περιηγηθώ σαν τουρίστας. Δεν έχω καλύτερο πράγμα από το να περπατάω στην πόλη για ώρες, χωρίς απαραίτητα κάποιον προορισμό. Θα απολαύσω τα αγαπημένα μου μπισκότα από τα Ben’s Cookies, πριν καν πάω για τούρκικο πρωινό σε ένα από τα καλύτερα του είδους, το Simit Sarayi και ψώνια μέχρι το απόγευμα. Το βράδυ θα με βρει να απολαμβάνω ποτό σε ένα από τα ιδιοσυγκρασιακά μπαρ του Λονδίνου, αφού έχω απολαύσει το πλούσιο δείπνο μου στο Clos Maggiore της Covent Garden.

Υπάρχουν και σημεία που θεωρώ πως θα σε απογοητεύσουν, όπως το London Eye, που, κατά την άποψή μου, είναι «υπερεκτιμημένο», και ο τελευταίος όροφος του The Shard, όπου πληρώνεις για να δεις τη θέα κυριολεκτικά μαντρωμένος. Αντ’ αυτού, την καλύτερη θέα την είδα την επόμενη μέρα από το εστιατόριο AquaShard που βρίσκεται στον 31ο όροφο του ίδιου κτηρίου.

Τελικά… ξαναπήγα και σήμερα που γράφω αυτό το άρθρο, έχω ήδη βρεθεί στο Λονδίνο δύο φορές, ενώ σε λίγες μέρες θα περάσω τα Χριστούγεννα με την οικογένειά μου στη λαμπερή πρωτεύουσα. Ανυπομονώ να τους γυρίσω στην πόλη, στο Βρετανικό μουσείο και στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και μετά να καταλήξουμε σε μια παμπ στο κέντρο για παραδοσιακό fish and chips και άφθονη μπύρα. Έχω την ανάγκη να γυρνάω πάντα στο Λονδίνο, ίσως γιατί πάντα θα πιστεύω πως βρίσκομαι σε πολλές χώρες ταυτόχρονα. Το πρωί Τούρκος, το μεσημέρι Λονδρέζος, το απόγευμα Ινδός και το βράδυ Λατίνος. Την επόμενη μέρα πάλι ξανά τα ίδια, με άλλες χώρες και διαφορετική σειρά.

Νοσταλγώ την Camden Town, που είναι εναλλακτική και πάντα γεμάτη ζωή, το Covent Garden για πιο στιλάτες εμφανίσεις και τέλος τα χριστουγεννιάτικα μπαζάρ σε όλη την περιφέρεια, και ειδικά στο Hyde Park, για τα καθιερωμένα ψώνια και το καυτό mulled wine υπό τον ήχο των festive μελωδιών.

Από αυτόν τον προορισμό, τα δώρα για τους αγαπημένους μου θα είναι πάντα ίδια: English Breakfast Tea σε διάφορες συσκευασίες και από ένα κουτί shortbread (παραδοσιακά μπισκότα βουτύρου) στον καθένα. Έτσι, καταφέρνω να μοιραστώ μαζί τους το αυθεντικό άρωμα μιας από τις πόλεις που, πλέον, έχει βρει τη θέση της στην καρδιά μου.