Ο Θεοφάνης Παναγιωτόπουλος ανήκει στα λαμπρά παραδείγματα της γενιάς του. Με πλούσια μόρφωση και σπουδές πάνω στη θεολογία και τη δημοσιογραφία, αλλά και συμμετοχή σε δράσεις πολιτιστικού περιεχομένου, έχει συνεισφέρει και ο ίδιος στη δημιουργία πολιτισμού, μέσα από πλήθος  λογοτεχνικών και ποιητικών έργων που έχουν διακριθεί. Γενέτειρά του η Ευρυτανία, όπου και αρθρογραφεί, σε τοπική εφημερίδα, ενώ τον λοιπό χρόνο βρίσκεται στα μικρόφωνα των FM με τη ραδιοφωνική εκπομπή του. Στο FollowGeorge.gr μάς ταξιδεύει με την ποιητική του ματιά, καθώς περιηγείται στα στενά της Αίγινας, ενός νησιού που δεν μπορεί παρά να σε πείσει να το ερωτευτείς και εσύ.

Η Νύμφη -Αίγινα-  που σύμφωνα με τη μυθολογία απήχθη από τον Δία. Το νησί των ένδεκα Αγίων με το παλάτι του μπάρμπα–Γιάννη (Καποδίστριας). Τόπος επανάστασης και ίδρυσης της Φιλικής Εταιρείας. 

Ταξίδι ζωής...; Ένας μικρός επίγειος παράδεισος σίγουρα για εμένα, γεννημένο στην καρδιά του καλοκαιριού, στα μέσα του θείου Ιούλιου μήνα –είναι ένα νησί. Μικρό. Κοντά στην Αθήνα, μακριά από τα κοσμικά event. Μοιάζει σαν ένα κομμάτι ενός ελληνικού πίνακα με όλη τη μαγεία και το φως. Πρόκειται για ένα νησί του Σαρωνικού. Την Αίγινα. Είναι τόπος απομόνωσης. Γραψίματος. Αναστοχασμού. Διασκέδασης. Ένας τόπος γεμάτος μνήμες.

Η ώρα στο πλοίο περνά πάντα ευχάριστα -αλλάζοντας κάθε τόσο θέση στο κατάστρωμα, όντας ευαίσθητος αρκετά στο φως του ήλιου- με τον ήχο του φουγάρου, το σκίσιμο των κυμάτων, την αλμύρα που αγκαλιάζει το πρόσωπο, τα χέρια κι έπειτα τα γλαροπούλια που ακολουθούν και πότε–πότε βουτούνε στα νερά σχεδόν απελπισμένα.

Η Αίγινα ήταν η όμορφη κόρη του θεού Ασωπού και της Μετώπης. Ο Ζευς την αγάπησε, γι' αυτό την απήγαγε και τη μετέφερε στο έρημο νησί του Σαρωνικού Οινώνη ή Οινοπία, προκειμένου να την προστατέψει από τη ζήλεια της γυναίκας του, Ήρας. Εκεί γεννήθηκε ο Αιακός. Επειδή το νησί δεν είχε τότε κατοίκους, ο Αιακός παρακάλεσε τον πατέρα του, Δία, και εκείνος μεταμόρφωσε τα μυρμήγκια σε ανθρώπους, τους Μυρμιδόνες.

Όσο πλησιάζουμε στο νησί, αντικρίζουμε  τους φοίνικες, τους τρούλλους των εκκλησιών, τα λευκά κατάρτια των δεμένων πλοίων στο λιμανάκι, να σκίζουν τον ουρανό. Το νεοκλασικό στιλ των σπιτιών γίνεται όλο και πιο αισθητό. Το βλέμμα μαγνητίζει η περιοχή της Κολώνας. Μέρος όπου βρισκόταν ο Ναός του Απόλλωνα –τόπος που θεωρείται μια από τις πιο αρχαίες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου. Διασώζεται μία από τις κολώνες του Ναού.
Βορειοανατολικά της Αίγινας, σ’ έναν ψηλό λόφο πλημμυρισμένο από Φως, δεσπόζει ο Ναός της Αφαίας –αφιερωμένος στην ομώνυμη θεότητα. Σε μια επίσκεψή σου στον Ναό, αν ο καιρός είναι καλός, μπορείς να διακρίνεις την Ακρόπολη και τον Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Θαυμαστό στοιχείο το ότι σχηματίζουν ένα νοητό περίπου ισόπλευρο τρίγωνο.

Σύμφωνα με τη Μυθολογία, η Αφαία υπήρξε ωραία κόρη του Δία και της Κάρμης. Θέλοντας να αποφύγει τον Μίνωα, βασιλιά της Κρήτης, έπεσε στη θάλασσα. Στην περιοχή του Τούρλου της Αίγινας, κυνηγημένη από τους ψαράδες της περιοχής, αναγκάστηκε να καταφύγει στο γειτονικό δάσος του νησιού. Εκεί η Αφαία χάθηκε από τα μάτια τους, κρύφτηκε. Στο μέρος εκείνο κτίστηκε ο ομώνυμος Ναός της. Αργότερα η λατρεία της Αφαίας συνδέθηκε με εκείνη της θεάς Αθηνάς.

Κατεβαίνοντας από το πλοίο, συναντάς τη λευκή εκκλησούλα του Αϊ–Νικόλα του Θαλασσινού. Λίγο πιο πέρα, οι άμαξες περιμένουν στη σειρά, τα άλογα κοιτάζουν υπερήφανα. Όλα είναι έτοιμα για την πρώτη βόλτα, ανάμεσα στα γραφικά σοκάκια με τις μονόχρωμες πόρτες και τις αυλές να ευωδιάζουν από γιασεμί. Παντού, διακρίνει κανείς φιστικιές. Το σήμα κατατεθέν του νησιού. Πολλά τα -σχεδόν εξαφανισμένα στην Αθήνα και όχι μόνο- παραδοσιακά καφενεία και τα υπαίθρια μανάβικα. Τα κίτρινα δίχτυα των ψαράδων πάντα απλωμένα στο λιμάνι. Πολλά και τα μαγαζάκια με διάφορα γλυκίσματα από το γευστικότατο φιστίκι. Στο νησί πραγματοποιήθηκαν πολλά γυρίσματα από Ελληνικές Ταινίες του 50 και 60. Όπως: ''Διακοπές στην Αίγινα'' με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Έτυχε, μάλιστα, ο καροτσέρης να μας αναφέρει αρκετά σημεία όπου έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας.

Όχι μακριά από το λιμάνι βλέπει κανείς μαζεμένους ανθρώπους γύρω από τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ, που περιμένουν να επιβιβαστούν για να αναχωρήσουν για το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου. Ο επισκέπτης, αν προχωρήσει στον δρόμο δίπλα από το Δημαρχείο προς την οδό Αφαίας, στρίβοντας σε μικρή απόσταση αριστερά, θα συναντήσει ένα μεγάλο οικοδομικό τετράγωνο και τότε θα αντικρίσει τον Μητροπολιτικό Ναό του νησιού «Κοιμήσεως της Παναγίας και του Αγίου Διονυσίου». Το Τέμπλο της Εκκλησίας κοσμούν οκτώ μεγάλες εικόνες που θεωρούνται πως έχουν ιδιαίτερη καλλιτεχνική, ιστορική αλλά και εκκλησιαστική αξία. Απέναντι, από το Δεσποτικό βρίσκεται και το στασίδι του Καποδίστρια –που λέγεται πως συνήθιζε να το χρησιμοποιεί κάθε φορά που εκκλησιαζόταν στη Μητρόπολη. 

Η Αίγινα είναι και το νησί όπου παραθέριζε τους καλοκαιρινούς μήνες η Ελληνίδα ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ. Στο κόκκινο σπίτι, κοντά στις παλιές φυλακές. Θα κλείσω τη σύντομη περιήγησή μου με τους στίχους, από την ποιητική συλλογή της:  ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΑΕΡΑΣ, 1990, με τίτλο: «Αίγινα I»
Τούτο είναι το θαύμα εδώ, αρχίζει με την κάψα τελειώνει μόλις στα σκούρα μπει η μέρα•.