Υμνώντας την ζωή, η Μαριλού Παντάκη-Madame Ginger αγαπά τις γεύσεις και τα ταξίδια. Με ορμητήριό της την Κυψέλη, συλλέγει εμπειρίες και κρατά την καρδιά και το μυαλό της ανοιχτά στα θαύματα. Αυτά δεν τα λέει εκείνη, φυσικά. Όμως το πόσο αγαπά αυτό που κάνει (την μαγειρική και το food blogging) δεν μπορεί να κρυφτεί: τα μάτια της λάμπουν με τρόπο παιδικό και ίσως αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας της. Είναι ο άνθρωπος που εμπιστευόμαστε σχεδόν τυφλά για να μας οδηγήσει στα καλύτερα στέκια για φαγητό, το κορίτσι που αντιγράφουμε τις συνταγές του και εξερευνούμε νέες γευστικές παλέτες, η φίλη που ξέρουμε ότι θεωρεί πιο πολύτιμους τους ανθρώπους από οτιδήποτε άλλο, η flaneur που αφήνεται στην επόμενη στροφή του δρόμου και την περπατά με κέφι και θάρρος. Και, ναι, αυτή η συνέντευξη είναι τιμή μας!

Σ.σ: Γιώργο Βιτωράτο, ψυχή μου, σταμάτα λίγο να μαγειρεύεις Madame Ginger, θα τελειώσουν οι συνταγές καμιά ώρα και δεν θα ξέρεις τι να κάνεις!

Της Γεωργίας Δρακάκη

Ποιο θεωρείς το καλύτερο ταξίδι της ζωής σου μέχρι στιγμής;

Δεν θα έλεγα ότι έχω καλύτερο ή πιο αγαπημένο ταξίδι, γιατί το καθένα από αυτά είναι «καλύτερα» για διαφορετικούς λόγους. Θα προτιμούσα τη φράση «πιο ολοκληρωμένο» για το ταξίδι μου στην Ιαπωνία όπου έμεινα σχεδόν ένα μήνα, επισκέφτηκα αρκετές πόλεις και είχα τον χρόνο να δοκιμάσω πολλές διαφορετικές τοπικές κουζίνες. 

Ποια πόλη έχει το αγαπημένο σου street food;

Θα χωρίσω το street food σε αλμυρό και γλυκό! Στην πρώτη κατηγορία έχω φάει συγκλονιστικά στη Νέα Υόρκη, το Τελ Αβίβ και το Λονδίνο, ενώ μου έχει λείψει το Παρίσι για τις ατελείωτες βόλτες με διάφορα σακουλάκια γεμάτα γλυκά καλούδια στριμωγμένα στο backpack μου, από βουτυρένια κρουασάν μέχρι μισελενάτα μακαρόν και τραγανά palmier!

Αν η Αθήνα ήταν ένα πιάτο τι θα είχε οπωσδήποτε μέσα;

Για μένα η Αθήνα είναι ένα σουβλάκι, το πιο αγαπημένο street food κατοίκων και επισκεπτών της πόλης, που μεταμορφώνεται ανάλογα την όρεξη, την διατροφική προτίμηση ή την προέλευση εκείνου που θα το φάει. Ένα κλασικό σουβλάκι απ’ όλα για τους τουρίστες του, με μπιφτεκάκι και κόκκινη σάλτσα για αυτούς που ξέρουν, με γύρο μανιταριών για τους νηστεύοντες ή vegans, οικολογικό ή παιδικό για…-αλήθεια σε ποιους απευθύντεται;-, με σπιτική πίτα και γύρο προβατίνας για τους ψαγμένους και τόσες άλλες παραλλαγές που του δίνουν τον τίτλο του βασιλιά του street food χωρίς αμφιβολία.  

Πώς τα πας με την περιπέτεια: θα διέσχιζες μια ζούγκλα, θα ανέβαινες ένα βουνό, θα κολυμπούσες σε άγνωστα, κυριολεκτικά, νερά;

Μου αρέσει πολύ η περιπέτεια στα ταξίδια, κάτι το οποίο ανακάλυψα στο πρώτο μου ταξίδι εκτός Ευρώπης, στο Μυανμάρ. Οι συνθήκες ήταν τρομερά δύσκολες, από τις υψηλές θερμοκρασίες που άγγιζαν τους 45 βαθμούς κάθε μέρα, τη μόνιμη δυσοσμία μίας χώρας χωρίς αποχετευτικό ή σύστημα διαχείρισης απορριμμάτων, μέχρι το αμφιβόλου ποιότητας φαγητό που καλούμασταν να τρώμε καθημερινά (με χειρότερες στιγμές τις κατσαρίδες σε ένα ρύζι και τα τσόφλια αυγού σε ένα συσκευασμένο κέικ). Έμαθα τόσα πολλά σε αυτό το ταξίδι που θα το επαναλάμβανα αύριο κιόλας!   

Ποιο είναι το πρώτο ταξίδι που σχεδιάζεις για το 2021, εντός ή εκτός Ελλάδας;

Στα πλάνα του εξωτερικού περιλαμβάνεται η Κοπεγχάγη και η Ιαπωνία (ξανά και ξανά) ενώ ανυπομονώ για την στιγμή που θα ξαναεπισκεφτώ την αγαπημένη μου Τήνο. 

Σε καλούν από το Netflix να γυρίσεις μια γαστρονομική εκπομπή και σου αφήνουν περιθώριο επιλογής 3 locations στον κόσμο. Ποιες περιοχές θα επισκεπτόσουν οπωσδήποτε;

To Los Angeles για την τεράστια vegan γαστρονομική σκηνή, την Ταϋλάνδη για το street food της και τις Κυκλάδες για τον πλούτο τους σε πρώτη ύλη και την κουζίνα των νησιών. 

Ποιο είναι το αγαπημένο σου μουσείο του πλανήτη;

Το The Centre Pompidou στο Παρίσι και το Neon Muzeum στην Βαρσοβία. 

Πού δεν έχεις ταξιδέψει ακόμα και θα το ήθελες πολύ;

Ονειρεύομαι από πολύ μικρή να επισκεφτώ την Αφρική και συγκεκριμένα το Σουδάν, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο πατέρας μου και νιώθω κάπως σαν μία μακρινή, χαμένη πατρίδα. 

Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδρομή μες στην Αθήνα;

Την ώρα που δύει ο ήλιος τους καλοκαιρινούς μήνες, να κατεβαίνω την Φωκίωνος Νέγρη από την πλατεία Κανάρη μέχρι τη Δημοτική Αγορά Κυψέλης, να ψωνίζω βιολογικά και φυτά στην Οδό Κυκλάδων, να κατηφορίζω την Τήνου με τα υπέροχα Μεσοπολεμικά και να καταλήγω για καφέ στο παγκάκι στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου, την τελευταία πλατεία των Αθηνών όπου όλα τα κτίρια γύρω από την πλατεία είναι χτισμένα κυκλικά, αγκαλιάζοντάς την. 

Φτιάξε μια βαλίτσα με 10 αγαπημένα σου αντικείμενα για ένα ταξίδι χωρίς εισιτήριο επιστροφής.

Γενικώς, δεν δένομαι καθόλου με αντικείμενα και θεωρώ ότι αν έχεις ένα κινητό, μία κάρτα και το διαβατήριο σου μπορείς να βρεις παντού τα πάντα πλέον. Το μόνο που θα ήθελα να πάρω μαζί μου, εφόσον μιλάμε για ταξίδι χωρίς επιστροφή, θα ήταν όλους τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Μπορώ να ζήσω χωρίς αντικείμενα, αλλά όχι χωρίς εκείνους.